Theater: Mest met hersens

Lazarus fileert Fjodor Dostojevski’s ‘De idioot’ tot tragikomisch theater over te goed zijn in deze door krakkemikkige spoorwegen geteisterde en door mest geregeerde wereld.

The Play = De idioot

Gezelschap = Lazarus

In een zin = Een wat hortende maar guitige en met vuur gespeelde aansporing om wat ‘idioter’ in het leven te staan.

Hoogtepunt = De hilarische feestscène waarin de hele bende – Koen De Graeve met idiote bril op de neus en fles in de hand, Ryszard Turbiasz in zwarte tutu en Charlotte Vandermeersch als luxehoer – al zittend op een bankje het leven bezingt en de spoorwegen hekelt. Terwijl Pieter Genard rustig rookt en Dominique Collet de dood in de ogen kijkt…

Score = * * *

Quote = ‘Mensen zijn niets meer dan mest met hersens’

Zes spelers staan wiebelend naast elkaar, vlak voor het publiek, op een gebeitste ebbenhouten vloer die afgesloten wordt door twee sobere maar ingenieus gesmeedde schuifpoorten. Dit is Lazarus’ vertaling van Dostojevski’s openingsscène waarin een trein door een landschap raast. In die trein zit de idioot alias prins Mysjkin. De spelers maken geen treingeluiden maar ’treinbewegingen’.

De Lazarussen zijn geroutineerde ‘slagers’ die Russische klassiekers tot smakelijk theater versnijden. Deze bewerking bleek geen makkie. ‘Het boek telt 752 bladzijden, de voorstelling duurt 1u45 minuten’, vermeldt een briefje aan de kassa. Van die 105 minuten slepen de eerste veertig zich hortend en stotend voort. Eens de vaart erin zit, wordt er met liefdesbrieven gegooid, vliegen de vazen en de verwijten door de lucht en wordt er feestelijk gescholden op de spoorwegen én op elkaar! Dit alles schitterend belicht doorheen het smeedwerk van de poorten.

De Idioot is een soms hortend maar amusant pleidooi voor meer idiotie en guitigheid in de verzuurde wereld.

Smaakmaker: Enkele fragmenten uit de filmversie (1951) van Akira Kurosawa

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt woensdag 15 mei 2013 in Knack Focus.

Meer info: www.lazarusvzw.be