Theater: Magische Man in de mist

Toneelhuis brengt een hypnotiserende theaterbewerking van Maurice Gilliams’ kortverhaal ‘Man in de mist’.

We starten met het meest ‘schandalige’ nieuws: de voorstelling speelt (voorlopig) niet meer en kende slechts een speelreeks van amper drie opvoeringen. Het minder erge nieuws is dat een herneming zeer reël is. Dat is het Toneelhuis geraden ook!

Met theatermaker en auteur Bart Meuleman (onder andere bekend van de prentenboekenreeks ‘Mijnheertje Kokhals) heeft Toneelhuis een introverte denker in de rangen die ervan houdt om literatuur als uitgangspunt te nemen tot heus ‘gestript theater’ (lees: theater ontdaan van alle mogelijke ballast). Niet te verwarren met ‘kaal’ theater want met lichtontwerper Mark Van Denesse als vaste compagnon de route ogen Meulemans creaties verre van kaal.

Man in de mist ( * * * ) – een stuk over een man die aan het dolen slaat terwijl zijn moeder op sterven ligt – bewijst dat. Meuleman werkt in dit stuk – een monoloog -samen met nog een andere vertrouweling: Mark Verstraete (voor het gros van Vlaanderen bekend als Jef uit De Kotmadam). De man mag dan bekend zijn door zijn olijke televisierollen, hij ligt wél – samen met Bart Meuleman en Herwig Ilegems (‘Den Duts’, schreeuwt u helemaal terecht) – aan de basis van een van de meest vernieuwende gezelschappen van de jaren negentig: Het zweep. Het zweep stond voor rauw theater waar sober maar verdomd sterk geacteerd werd. Verstraete wordt als ‘man in de mist’ geflankeerd door de uitmuntende bassaxofonisten Bertel Schollaert en Eva Vermeiren.

Beide saxofonisten halen de laagste (én hoogste) klanken uit hun instrument en creëren hierdoor een muzikaal equivalent van de mist die Mark Van Denesse meesterlijk kleurt in de luchtruimte boven het trio. Dit trio staat dicht bij het puliek op een lege, pikzwarte scène. Die setting zorgt voor een erg intieme sfeer. Verstraetes monotone maar doorleefde tekstzegging, zijn subtiele bewegingen met de handen en de ogen, de sublieme lichtregie en de muziek maakt dit tot een korte maar intrigerende toneelervaring. Al zorgt de monotomie in de tekstzegging er soms voor dat je even uit het verhaal valt.

Dat is niet erg. Want het verhaal schetst vooral een gemoedstoestand, een sfeer, en is minder een opeenvolging van gebeurtenissen en intriges. Het maakt Man in de mist tot een indrukwekkende enscenering van Gilliams’ zware, poëtische en beeldrijke taal. Het is haast een hypnotiserende ervaring. Je krijgt het gevoel door de dikke mist opgezogen te worden, erin te dolen en te mijmeren, te dromen. Louterend en betoverend!

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.toneelhuis.be en www.bebuquin.be (uitgever van de tekst – een mooi vormgegeven boekje).