Theater: Koen De Graeve en Günther Lesage nippen van de profeet

© Raymond Mallentjer
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

In ‘Met argumenten kan je iedereen overtuigen’ (Lazarus) stoeien Koen De Graeve en Günther Lesage met de horden die onze wereld moet nemen. Grappig, scherp, extreem dollend met het extremisme maar soms ook wat flauwtjes.

The Play = Met argumenten kan je iedereen overtuigen

Gezelschap = Lazarus

In een zin = Koen De Graeve en Günther Lesage bespelen de scène als twee honden die te lang in een kooitje op hun baasje moesten wachten. Hun spelgoesting poken ze op met een gezonde portie maatschappelijke verontwaardiging en daar brouwen ze bier en bruisende scènes van. Santé! Ook al zitten er enkele scènes tussen waarvan de schuimkraag wat smalletjes is.

Hoogtepunt = Koen De Graeve die als vrouwelijke creationist uit zijn/haar dak gaat en net niet in tranen uitbarst.

Quote = ‘Maar wat is dat hier allemaal zeg?’

Meer info: www.lazarusvzw.be

Koen De Graeve die een gefrustreerde creationist speelt of Günther Lesage die als orthodoxe imam van een gekoeld ‘Profeetje’ nipt, gezeten aan een tafeltje met een liberale en ongesluierde moslim. Alleen al voor die lekkere scènes is Met argumenten kan je iedereen overtuigen een aanrader waarbij de spelgoesting van de scène spat.

De Graeve en Lesage staan als twee loensende belhamels, met het venijn in de staart, op scène en verwelkomen eerst het theaterpubliek op spitse wijze alvorens in hun met houten balken aangelegde arena te springen voor een avondje ‘foute typetjes spelen die nog foutere dingen zeggen’. Dingen die buiten het theater te vaak gezegd worden. Hun insteek voor dit stuk: ‘Maar wat is dat hier allemaal zeg?’ Wat volgt is een kolderieke, stomende reeks scènes – dialoogjes – tussen een dichter en een wetenschapper, een creationist en een overtuigd darwinist (een van de sterkste scènes, overigens) maar evengoed een tooggesprek over de Islam en een (televisie)debat tussen een ongesluierde moslim en een orthodoxe imam. In hun voorstelling over extremisme schuwen ze de extremen niet. In spel noch in taal. In elke scène plaatsen ze het rationele tegenover het emotionele, de tolerantie versus de intolerantie, geloof versus ongeloof. Zonder verpinken kramen ze daarbij desgewenst de meest extremistische onzin uit. De karikaturale manier waarmee De Graeve en Lesage die woorden uitkramen, is evenwel om van te smullen.

Bovendien dachten de mannen ook enkele visuele special effects uit – die we niet willen verklappen, behalve dat zé heel creatief zijn met ballonnen – die gaandeweg méér blijken te zijn dan wat camera-effectjes en mooie ballonbeelden.

De Graeve en Lesage smijten, dansen, spelen en foeteren hier een hoop komische (en naar het einde toe rauwe, rakende) scènes met wrange kern bij elkaar waarin ze een extreme poging doen om de angel uit het extremisme te halen. Het is de grappigste poging tot nu toe, de best gespeelde ook. Maar ook de meest nonchalante. Soms teren beide gentlemen wat te veel op hun speltalent en trachten met schalkse blikken kabbelende dialogen op te krikken. Werkt niet. De meeste scènes werken gelukkig wel en maken van Met argumenten kan je iedereen overtuigen een extreem grappige, confronterende verzameling argumenten die elke mens wil overtuigen om met wat meer relativering in het leven te staan. Of anders gezegd: dit duo doet een zwierige aanbeveling om vooral rustig achterover leunend te nippen van een ideologie, filosofie of religie alsof het een lekker gebrouwen abdijbiertje is.

Els Van Steenberghe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content