Theater: Josse, de reus die danst

Josse De Pauw herleidt het leven in An Old Monk (LOD)tot zijn swingende essentie: ‘een dansje doen’.

The Play = An Old Monk

Gezelschap = LOD en Théâtre Vidy-Lausanne

In een zin = Een wonderwel geslaagde en jazzy ode aan het leven, die jammerlijk eindigt op een visuele valse noot.

Hoogtepunt = De Pauw en co rijgen – de slotscène buiten beschouwing gelaten – de parelscènes aan elkaar. Een van de meest ontroerende scènes is deze waarin De Pauw Are we dreaming van Kevin Coyne zingt. Simpelweg bloedmooi.

Score = * * *

Neen, het droomlijf van een danser heeft Josse De Pauw niet (meer). Maar hij is wél een hartveroverend danser. Dat bewijst hij in An Old Monk. Met de uitgelatenheid van een ex-gedetineerde die net de gevangenispoort achter zich dichttrok, danst hij – met de armen in de lucht en het hoofd gebogen – omheen het Kris Defoort Trio. Hij lijkt een reus die de demonen uit zijn lijf danst. In dit geval: de demonen die ons teisteren wanneer we ouder worden.

De Pauw wilde er een ‘jazzvoorstelling’ van maken waarin jazzmuziek en gesproken woord elkaars gelijken zijn. Dat huzarenwerkje is wonderwel gelukt. Het trio put daarbij uit ‘een zak vol Monktunes’. Thelonious Monks melancholische en tegelijkertijd aanstekelijke pianomelodieën zitten De Pauw als gegoten.

Te midden die groovy soundcape zingt hij, danst hij, declameert hij en speelt bij momenten haast dionysisch. Het maakt deze klaagzang tot een jazzy ode aan het leven. Een ode die echter eindigt op een (visueel) valse noot….

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt volgende week (woensdag 21 november 2012) in Knack Focus.

Meer info: www.lod.be www.dewerft.been