Els Van Steenberghe

Theater: Jonas Sellers

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Jonas Van Thielen is in de wieg gelegd om zijn volk naar films te leren kijken en van films te leren houden. Dat bewijst de wandelende filmencyclopedie opnieuw in ‘PSP’.

The Play = PSP aka ‘Peter Sellers Project’ aka ‘PlayStation Portable’.

Gezelschap = Jonas Van Thielen

In een zin = Een vermakelijke race doorheen de filmgeschiedenis met als missie Peter Sellers te portetteren. Missie geslaagd maar Jonas Van Thielen is klaar om een wat ambitieuzere en vooral betekenisvollere missie aan te gaan.

Hoogtepunt = Het moment waarop Van Thielen – in sexy onderjurkje – zichzelf verliest in enkele imitaties van amoureuze filmscènes die tot de algemene kennis van zowat elke westerling behoren.

Score = * * *

‘Set-up, Play, Scene selection en Bonus tracks. Dat is de reguliere indeling van de gemiddelde DVD-speelfilm maar het is ook de structuur van Jonas Van Thielens nieuwste worp PSP aka ‘Peter Sellers Project’ aka ‘PlayStation Portable’. Geheel in zijn eigen door film gemarineerde stijl.

Deze ode aan topacteur Peter Sellers doet niet-filmfreaks zoals ik al eens slikken wanneer er ettelijke scènes de revue passeren die je van haar nog pluimen herkent. Maar Van Thielen waakt erover dat er evenveel fragmenten in zitten die je wel kent – van Ghostbusters over Jurassic Park tot Dirty Dancing. Bovendien staat hij met zoveel goesting op de scène dat je je geen seconde verveelt, zelfs al begrijp je niet alle verwijzingen. Op die manier verraadt hij ook de Sellars in zichzelf: hij is iemand de altijd blijft spelen ook als het applaus al lang is uitgedoofd en de camera’s al lang gestopt zijn met draaien. Groot verschil: Van Thielen is een minzaam man, Sellers was dat hoegenaamd niet.

Sellers was simpelweg een ontzettend moeilijke, egocentrische man. Van Thielen is het niet maar weet het verdraaid goed te vertolken. Net door niet Sellers te imiteren maar aan Sellers gerelateerde scènes en situaties na te spelen. Met de nodige zelfhumor – Van Thielen speelt ook de ‘charmante naakte vrouw in het flodderkleedje’ – loodst hij ons door een soms iets te snel gesproken en te opsommende voorstelling. Het gaat je soms duizelen van alle filmtitels maar net wanneer het te veel wordt, weet hij weer te verrassen met typische liefdesscènes, een rondje typische sterfscènes of een shot zelfhumor. De man is een wandelende filmencyclopedie en zet die kennis in om zichzelf te portretteren én – in een later stadium welllicht – de mens te duiden.

Dat is een pijnpunt. Van Thielen slaagt er nog niet helemaal in om zijn passie en voorwerp te overstijgen en er ook een nieuw, eigen verhaal mee vertellen. Al eindigt PSP net met het aanzetten van zijn verhaal. Veelbelovender kan een voorstelling niet eindigen.

Smaakmaker: Een van de scènes die Van Thielen schitterend imiteert –

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Els Van Steenberghe

Meer info: www.bis-produkties.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content