Els Van Steenberghe

Theater: In de ban van de terrorist

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

SKaGeN’s CCC, de vette jaren zijn voorbij is snedig theater over onze tot schroothoop herleide wereld.

The Play = CCC

Gezelschap = SKaGeN

In een zin = Documentair, sterk gespeeld toneel dat de zinloosheid van terreurdaden gevat blootlegt. En tegelijkertijd het zoveelste theaterportret van de economische crisis is.

Hoogtepunt = De tragikomische scène in het hamburgerrestaurant waar Carette een gratis hamburger van een vriendelijke dienster krijgt. Huilend sabbelt hij op zijn hamburger.

Score = * * *

Quote = ‘Het is al zo lang geleden dat ik nog eens een hamburger geheten heb’ (snikt)

BAM! De scène lijkt na te smeulen van de aanslag die de extreemlinkse terreurbende Cellules Communistes Combattantes op 1 mei 1985 pleegt in Brussel. Twee brandweermannen komen daarbij om het leven terwijl ze de bomauto blussen die voor het kantoorgebouw van de VBO (Vereniging Belgische Ondernemingen) geparkeerd stond. Te midden het schroot van wat ooit een VBO-kantoorbalie moet geweest zijn, spelen de SKaGeN-acteurs in slapstickstijl na hoe dilettantisch de aanslag werd voorbereid en gecommuniceerd.

De chaos op de scène verwijst naar het onheil én verbeeldt de verwarring in het hoofd van CCC-leider Pierre Carette, knap vertolkt door Mathijs Scheepers. Hij zet Carette neer als een verbeten man die het ‘kapitalistische kwaad’ met gruwelijke middelen bestrijdt. Scheepers toont niet alleen de crimineel maar ook de eenzaat en vader die gebukt gaat onder schulden én schuldgevoelens tegenover de weduwe van een van de brandweermannen die hem trillend van verdriet vraagt of ‘dit dan die nieuwe, betere wereld is?’.

SKaGeN maakt het zichzelf niet gemakkelijk door net de CCC-historie als uitgangspunt te nemen voor een portie geëngageerd toneel in chaotische crisistijd. Ze veroordelen zichzelf tot een wankel balanceren tussen een (schroot)hoop feiten (die moeten verteld worden omdat de meeste toeschouwers nauwelijks nog weten waar de CCC voor stond en uitspookte) en wat smeuïge fictie (waarin ze jammerlijk vluchtig aanraken hoe de vrijgekomen CCC-kopstukken nu braaf deelnemen aan het systeem waar ze ooit aanslagen tegen pleegden, ‘Want het leven gaat verder en we worden er niet jonger op’). De weegschaal helt iets te vaak over naar het weergeven van historische feitelijkheden.

Dat er potige acteurs op de scène staan – waaronder een verrassende Laurence Roothooft als de dochter van Pierre Carette – en dat men geen vlot, pathetisch verhaaltje vertelt maar in korte ‘flashes’ het vroegere en huidige leven van Carette toont, maakt deze voorstelling tot een boeiende theaterdocumentaire over tragische wereldverbeteraars met een idealistisch hart en een crimineel brein.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.skagen.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content