Theater: Grootmoeders wijsheid

Tom Struyf en zijn grootmoeder benoemen in ‘Vergeetstuk’ wat we nooit mogen vergeten en toch te vaak verzuimen: onze geliefden beminnen.

The Play = Vergeetstuk

Gezelschap = Tom Struyf

In een zin = Toneel dat niet inventief maar des te hartverwarmender is.

Hoogtepunt = Struyf en zijn grootmoeder zitten samen op een bankje en kijken uit over de Zwitserse bergen. Ineens ziet Struyf – zo vertelt hij ons terwijl we naar het filmbeeld kijken – wat het belangrijkste is in het leven.

Score = * *

Quote = ‘Mensen hebben drie dingen nodig in het leven: iets om te doen, iets om naar uit te kijken en iemand om van te houden.’

‘Een van mijn ex-lieven schreef me dat een mens drie dingen nodig heeft: iets om te doen, iets om naar uit te kijken en …’ Vergeten! Tom Struyf – gekleed alsof hij vijf minuten voor de voorstelling nog in ‘mijn appartementje hier om de hoek’ op de sofa zat – krabt zich in de haren, doorbladert zijn tekstbrochure (die hij bij zich draagt om eventuele black-outs op te vangen maar die nu vreemd genoeg geen hulp biedt), drukt op het beamerknopje en staart verweesd naar het immense projectiescherm. Er verschijnt een neurochirurg die de werking van onze hersenen uitlegt en een psychiater die Struyf grijnzend aankijkt en vermoedt ‘dat er niets mis is met jouw geheugen’.

Vergeetstuk is een secuur geconstrueerde, met videobeelden geïllustreerde lezing waarin Struyf op zoek gaat naar de reden van zijn vergeetachtigheid. De kracht van de voorstelling schuilt vooral in de hartverwarmende chemie tussen Struyf en zijn grootmoeder, bij wie hij ten rade gaat.

De ontroerende momenten met zijn grootmoeder tonen wat Struyf (en vandaag velen met hem) mist of ‘vergeet’: tijd voor de geliefden. Dan doet Vergeetstuk wat elk theaterstuk doet: het creëert herkenning. En het laat je inzien dat een mens vier dingen nodig heeft: iets om te doen, iets om naar uit te kijken, iemand om van te houden én een kunstenaar die je aan zulke wijsheden herinnert.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt volgende week (24 oktober 2012) in Knack Focus.

Meer info: www.detheatermaker.be