Theater/Festival: Villanella verbetert de wereld

Dit weekend opende kunstenhuis Villanella de deuren van De Studio en verkocht er ideeën en doe-het-zelfpakketten voor een betere wereld (en een goedgemutst gemoed).

The Play = Festival Villanova

Gezelschap = Villanella

In een zin = De bruisende festivalspirit verraadt de corebusiness van dit rebelse kunstenhuis voor jongeren: jongeren kansen geven om te experimenteren, te scoren of zonder schroom op de bek te gaan. (Wat allemaal gebeurde tijdens de opening.)

Hoogtepunt = De passage langs het ‘Hoofdzaakwinkeltje’ van Judith de Joode en Lisa Verbelen waar de dames ‘optimutsjes’, schouderklopjes, hoofdsteuntjes, troostpotloden en meer noodzakelijks aanboden.

Score = * * *

Quote = ‘Geef mij maar Freddie Mercury in plaats van het geneuzel van dat opgewarmde lijk Cohen’ (Francis Weyns – Marketing Director Red Bull)

‘Laten we massaal naar jonge mensen kijken en er iets van leren. Want misschien kunnen jullie ook nog iets bijleren van de verloren generatie?’, stelde de zestienjarige Louis Janssens toen hij op donderdag 23 augustus 2012 het Theaterfestival opende.

Nooit gezien. Een jonge kadee die speecht voor de samengetroepte theatersector tijdens de traditionele start van het seizoen. Dat Janssens daar in slaagde, had alles te maken met zijn stunt: hij schreef de afgelopen vijf maanden een handgeschreven brief naar alle Vlaamse theatergezelschappen (maar evengoed naar redacties, politici en zelfs de koning – die hem vriendelijke antwoordde). Doelstelling: onderstrepen dat zestienjarige kornuiten niet enkel schattig zijn maar ook een ernstig te nemen verhaal hebben dat ze op het podium willen vertellen en/of in het museum willen tonen.

Spek naar de bek van het Antwerpse jongerenkunstencentrum Villanella (onder meer het brein achter ‘De Kunstbende’ en ‘De Nachten’) dat net het Villanovafestival voorbereidde, hun ‘housewarming party’ van de nieuwe stek: de voormalige Studio Herman Teirlinck (vanaf nu: ‘De Studio’). En dus kreeg Janssens logistieke ondersteuning én zijn festival(ruimte) binnen het Villanovafestival.

Afgelopen weekend was het zover. De Studio bruiste weer zoals hij bruiste wanneer er tonelisten en kleinkunstenaars werden opgeleid. Het stijlvol gerenoveerde gebouw werd overspoeld door een publieksmix waar de meeste cultuurhuizen watertandend van dromen. Pubers wier acne net wel (of niet) genezen is, meisjes die de afgelopen zomer vrouw werden en jongens die eindelijk de man in zichzelf ontdekt hebben, dertigers die een babysit voor hun kroost vonden maar evengoed veertigers met een melancholische blik in de ogen, … Ze troepten samen in de grote zaal om er naar korte speeches te luisteren die allen dezelfde insteek hadden: ‘hoe kunnen we de wereld verbeteren?’.

De voorstellen van Seppe De Blust (jonge sp.a politicus), Marcel De Cock (Provincie Antwerpen), Francis Weyns (Red Bull), kunstenaar Eva Cardon (Ephameron) en comedytrio Adil El Arbi, Bilal Fallah en Dimitri Sakelaropolus (samen Bergica) waren grappig, ontroerend, prikkelend maar het bleven theoretische, te overwegen voorstellen. Zij werden opgevolgd door een resem kleine voorstellingen die de woorden wél in daden omzetten. Het mooiste bewijs was misschien wel de Hoofdzaakwinkel van Lisa Verbelen en Judith De Joode. De dames brachten er zinnenprikkelende én (jawel) wereldverbeterende kleinoden aan de man. Van ‘optimutsjes’ (om de optimistische duim warm te houden) tot schouderklopjes en troostpotloden.

Naast dergelijke frisse installaties struikelde je er evengoed over elektrische ballen, muziekinstrumenten van jonge muzikanten én er werd gestruikeld over koelkasten in het intrigerende stuk Faces van NTP…

NTP (Nieuw Theater Project) bespeelde er de gerenoveerde Studiovloer op vraag van Janssens. Achter hun gortdroge gezelschapsnaam schuilt een zwierig volkje dat met de nodige energie en cola’s een verdienstelijke creatie over opgebrande dertigers in het midden van hun carrière (en aan het einde van hun huwelijk) op de planken (en te midden de koelkasten) zette. Neen, het spel was niet altijd even vlekkeloos en soms doken de acteurs erover (of eronder). Maar het belangrijkste aan deze voorstelling was de goesting, de durf en het lef om een nieuwe theatertaal aan te boren, om op grootse wijze de kwetsbaarheid van en de valkuilen in het leven tot toneel te kneden te midden een eigengereid en niet van diepgang gespeend koelkastendecor.

Laat dat meteen het eindverdict zijn: de Villanelladeugnieten bewezen dit weekend dat de nieuwe plek hen als organisatie een ‘boost’ geeft om te doen wat Louis Janssens en zijn generatiegenoten verdienen: jonge kunstenaars (maar evengoed kunstenaars met een boodschap voor jongeren) een podium geven om hun ontluikende, hoopgevende stem te laten weerklinken. Als dat geen prachtige manier is om kunstwerk na kunstwerk mee te bouwen aan een betere wereld.

Smaakmaker:

opening villanella compilatie from Jan Bosteels on Vimeo.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.studiovillanella.be en www.destudio.com