Els Van Steenberghe

Theater: Brooddoos, BRONKS.

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Uw brooddoos is verre familie van Superman.

Reftergeur! Jakkes! We worden nog misselijk als we terugdenken aan de weeë geur die in de refter van onze basisschool ging. Het was telkens een hele uitdaging om – ondanks de stank – moeders met liefde en zorg gesmeerde boterhammetjes op te smikkelen. Die boterhammen lagen kunstig geschikt in een felrode brooddoos. Elke middag leek het alsof we een felrood cadeautje vol lekkers mochten openmaken. Die brooddoos redde onze appetijt en had, bedenken we nu, zodoende toch enige supermanallures.

Back to basics

De rode brooddoos speelt ook de hoofdrol in Dimitri Leues nieuwste creatie, met de toepasselijke titel Brooddoos ( * * * 1/2 ) , voor BRONKS. De creatie voor iedereen vanaf vijf jaar belichaamt om verschillende redenen Leues terugkeer naar de essentie.

Jaren geleden kreeg Leue van Oda Van Neygen, de artistieke leider van BRONKS, de kans om zijn eerste stappen op een professionele jeugdtheaterscène te zetten. Met Hoe mooi is Villapersele (1996-1997) en Zarah of de vogels keren terug uit het Zuiden (1997-1998) kreeg hij de smaak te pakken en leerde het publiek hem kennen als een romantische theatermaker die de liefde als hoofdonderwerp van zijn taal koestert én gek is op stoeien met woorden.

In 2000 kreeg hij ook van het Antwerpse HETPALEIS de kans om hun (kleine én grote) scène te bespelen. Na Het kleine sterven volgde Zee-Majeur / Zee-Mineur. Met Azen (zijn bewerking van Shakespeares Othello) zette hij in 2002 de stap naar de grote zaal. Dat beviel ten zeerste. Het beviel zelfs zo goed dat hij er zich nestelde en experimenteerde met taal en media. Een van de recentste hoogtepunten is het crossmediale W@=D@-project (2006) evenals De Marcellini’s (2009) of Nina Nina – De Stad zonder kinderen (2009).

De laatste jaren spreidt hij al eens de vleugels. Om de aandacht van zijn publiek op een andere essentie in het leven te vestigen: het milieu. In 2008 creëerde hij Don Kyoto (Rataplan), in 2009 volgende Tegen de lamp (Rataplan) en in december 2010 komt zijn derde ecologisch theaterstatement eraan met Het Lortcher-Syndroom (Rataplan) waarvoor hij samenwerkt met acteur Warre Borgmans en muzikant Antoon Offeciers. Twee getrouwen met wie Leue regelmatig de handen in elkaar slaat.

Met Brooddoos keert hij niet alleen terug naar BRONKS. Hij grijpt ook terug naar zijn eerste liefde: intiem verteltheater. En bovendien verwerkt hij de focus op het milieu in het ganse creatieproces.

Het resultaat is een milieuvriendelijke monoloog die groots is in al zijn eenvoud én aanstekelijkheid.

Gebricoleerd toneel

Leue werkt hiervoor samen met de jonge actrice Janne Desmet. Het is een combinatie die vonken geeft. Desmet is een degelijke actrice die we zelden zo virtuoos en zinderend op de scène zagen als hier. Ze voelt zich als een vis in het water op de jeugdtheaterplanken én in Leues taal- en fantasie-universum. Desmet vertolkt het meisje Casie. Casie wordt op school voor ‘brooddoos’ uitgescholden. Niet fijn. Tot ze beslist dat ‘brooddoos’ geen scheldwoord is. Een brooddoos voorziet zijn eigenaar van lekkers en energie: het is dus een soort plastic superman. Vanaf dan voelt Casie zich een soort Supergirl die anderen wil redden en steunen, zoals het een echte brooddoos betaamt kortom.

Dat klinkt behoorlijk klef. Maar dat is buiten de frisse inbreng van het bricolerende muziektrio (Jon Birdsong, Aarich Jespers en Kobe Proesmans) gerekend die Desmets spel van een speels en gevat klankendecor voorzien, vanuit – u raadt het – een buitenproportioneel grote brooddoos.

Dat de muziekinstrumenten vooral gerecupereerde dagdagelijkse voorwerpen zijn en de meeste decorstukken uit karton gesneden zijn, onderstreept niet alleen de ecologische bekommernis van de makers. Het benadrukt ook het speelse, haast kinderlijke plezier waarmee deze voorstelling gemaakt is en dat de voorstelling uitstraalt.

Met Brooddoos is Leue erin geslaagd om het ecologische niet zozeer te thematiseren maar als voorwaarde te hanteren om tot zijn essentie als theatermaker te komen: puur, ongedwongen en verrassend verteltoneel maken over groot worden in een onder milieu- en andere problemen kreunende wereld.

Els Van Steenberghe

Brooddoos, BRONKS. Gezien op 25 september 2010. Meer info: www.bronks.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content