Theater: Alleen maar woede en onmacht

Armoede? Dat is in de mest vallen en vervolgens levenslang trachten de geur van uw ziel te boenen. In ‘Mest’ houdt KVS de grootste oorzaak van de armoede onder een theatrale microscoop.

The Play = Mest

Gezelschap = KVS

In een zin = Mest ventileert woede en onmacht maar stijgt daar niet bovenuit. Alsof de makers zo geschokt zijn door de voedselmarktellende die ze ontdekten dat ze amper nog in staat bleken om hun verbeelding aan te boren.

Hoogtepunt = Het moment waarop de rayon vol industriële voeding (zoals chips, koekjes en ontbijtgranen) kapseist. Net zoals de Titanic dat ooit deed. De voedingsindustie heeft ontzettend veel moois en lekkers te bieden maar veroorzaakt als economie vooral ellende en armoede.

Score = * *

Quote = ‘We leven in een maatschappij die wil dat de groei groeit. Ooit wordt dat onze ondergang.’

Woensdag 23 april 2014, terwijl de volledige cultuursector samenhokt in de AB voor ‘Het Grote Cultuurdebat’ van De Standaard gaat in de KVS Mest in première voor een veel minder volle zaal.

Maar dat kan de pret en vooral de noodzaak niet bederven. Van achter zijn mobiel bureau vol boeken over de voedselproblematiek straalt Guy Dermul (mét Einsteinpruik) engagement, positiviteit en warmte uit terwijl Nico Sturm als de in een wit kostuum gestoken ondernemer voor ethisch tegenwicht zorgt. Line Pillet (de hoofdrolspeelster uit Patrice Toye Little Black Spiders) vertolkt de mensen die letterlijk tussen de ondernemers en de onderzoekers in hangen: de arme zielen. Pillet doet dat houterig tijdens de eerste minuten maar vindt uiteindelijk wel haar ritme en zet een rakend, sober portret van de arme sloeber neer die op kiezelstenen kauwt terwijl enkele straten verder het voedsel met tonnen tegelijkertijd wordt weggesmeten.

Dit trio maakt – samen met enkele muzikanten (waaronder Reena Riot) – een stevige vuist tegen de voedselverspilling en de armoede die de vrije markt wereldwijd veroorzaakt. Alleen komen ze niet verder dan dat. Ondanks de doortimmerde tekst van Elvis Peeters (die in de songs wel héél expliciet wordt) en het schitterende scènebeeld waarin een winkelrek vol industriële etenswaren (chips, koekjes, …) heel langzaam kantelt. Net zoals de voedselmarkten. Het lot van de Titanic wordt dan ook gretig als metafoor voor het lot van de voedselindustrie opgevoerd.

Over Mest is grondig, lang en diep nagedacht. Te lang misschien? Want de muziek vormt nog geen organisch geheel met het spel. En dat spel is erg onevenwichtig. Dit stuk is de bijdrage van KVS aan Hunger for trade, een project op initiatief van Schauspielhaus Hamburg waarin theaters uit negen landen (waaronder India, Burkina Faso, Brazilië, Zuid-Afrika en enkele Europese landen) werken rond ‘de problematiek van de voedselzekerheid en de exuberante stijging van de voedselprijzen’. Mest ventileert woede en onmacht maar stijgt daar niet bovenuit. Alsof de makers zo geschokt zijn door de voedselmarktellende die ze ontdekten dat ze amper nog in staat bleken om hun verbeelding aan te boren.

Smaakmaker:

Trailer MEST from KVS on Vimeo.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.kvs.be