Els Van Steenberghe

Opera: Koningin van de Nacht betovert én verwart

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Het operadebuut van Gust Van den Berghe is een visueel pareltje maar kan choreografisch én muzikaal niet altijd bekoren.

The Play = Koningin van de nacht

Gezelschap = Vlaamse Opera / Muziektheater Transparant

In een zin = Het operadebuut van Gust Van den Berghe is een visueel pareltje maar kan choreografisch én muzikaal niet altijd bekoren.

Hoogtepunt = Ondanks de visuele hoogstandjes bleek de mooiste scène deze waarin Pamina de wereldberoemde aria aanvat (specifieker: de aria die in Mozarts orginele opera Die Zauberflöte als de vloekaria van de koningin, ‘Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen‘, bekendstaat). Het hele toneelbeeld wordt overbodig en echt alle toeschouwer(tje)s kijken en luisteren ademloos en vol bewondering naar Pamina die over haar geliefde Tamino zingt. Kippenvel!

Score= * *

Toveren met beelden, dat kan cineast (en nu ook operaregisseur) Gust Van den Berghe als geen ander. Zo zuigt het openingsbeeld van zijn jeugdversie van Mozarts Die Zauberflöte – een kale, in duisternis gehulde scène met een nachtblauwe achterwand waartegen ravennesten afsteken – je direct in de lugubere wereld van de Koningin van de Nacht die opleeft als de wereld ravenzwart kleurt. Van den Berghe poot elk (met ravenveren uitgedost) lid van het kinderkoor van de Vlaamse Opera neer in zo’n nest. Dat levert een verbluffend sterk beeld én klankdecor op. Spijtig genoeg is dit zowat het sterkste beeld dat hij met het kinderkoor weet te maken.

Tijdens de rest van de voorstelling dicht hij dit – overigens perfect zingende – koor een bewonderenswaardig grote rol toe: de koorleden mogen met hun vleugels klapperen en als commentatoren in het rond lopen. Daarbij vergeet Van den Berghe een cruciaal iets: zonder strakke en helder gecommuniceerde choreografie oogt een bende zingende en klapperende kinderen heel snel als een rommeltje. Dat is ontstellend genoeg het geval.

Ook het verhaal had zuiverder uitgepuurd én (vooral) verteld kunnen worden. Van den Berghe vond de plot blijkbaar niet bevattelijk genoeg voor zevenjarigen. Dus werd de hele verhaallijn duchtig door elkaar geschud en afgeslankt. In deze versie wordt de dochter van de Koningin van de Nacht gevangen door Papageno en gered door Tamino. Makkelijker kan het niet. Maar net die eenvoud haalt de betovering uit de opera. Bovendien is stemkunstenaar Greetje Bijma vooral een angstaanjagende koningin wiens stemwerk zo ver van de anderen verwijderd ligt dat ze niet alleen als personage maar ook als zangeres van de anderen geïsoleerd is. Daar verhelpt de houterige spelregie van Van den Berghe niets aan. En ook Jan Van Outryves warme composities (met een mooie rol voor het draaiorgel, bediend door Dick Van der Harst) beklijven niet zo sterk als Mozarts muziek.

Deze Koningin van de nacht is een te oppervlakkig uitgevallen opera die visueel uitblinkt en de muzikale hoogtepunten dankt aan de betoverende muziek (en zangpartijen) van de Mozartmaestro die zo de meubelen van zijn eigen opera redt.

Smaakmaker:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Els Van Steenberghe

Meer info: www.vlaamseopera.be en www.transparant.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content