Guido Lauwaert

Odegand boven water

Guido Lauwaert Opiniemaker

De twaalfde editie van OdeGand – op 13 september 2014 in de Gentse binnenstad – belooft een voltreffer te worden.

Het programma van OdeGand is gefileerd op een perslunch. De 12de editie belooft weer een voltreffer te worden. De details kan de lezer vinden op de website, veel ruimte hoeft om die reden aan het programma niet besteed te worden. Toch enkele randbemerkingen. Alles helpt, zelfs het loeien van de stokoude zeekoe van Knack.

OdeGand gaat door op zaterdag 13 september in de binnenstad van Gent. Veel loopwerk is er niet, wat een machtig voordeel is, niet alleen voor ouderen, maar ook voor jonge gezinnen met kinderen die hun voertuigen op en af bootjes moeten wringen of er mee rondhossen. Er staan altijd wel keurige assistenten klaar om hand- en spandienst te verlenen, maar het veldwerk blijft ten laste van de ouders.

OdeGand start om 1 uur ’s middags en eindigt rond 11 uur ’s avonds met een stijlvol vuurwerk. Alleen al daarom wordt een massale opkomst verwacht. Maar voor het vuurwerk is er heel wat ander vuurwerk. Menselijk fue d’artifice uit alle continenten, uitgezonderd Antarctica. Daar wordt niet gezongen maar gebibberd, en de kans dat het publiek dat uit sympathie ook gaat doen is mooi, maar niet bevorderend voor de beoogde sfeer.

In Azië werden Wang Li met zijn magisch mondharpspel, pianiste LJ Lim die de toetsen niet afstoft maar geselt, en Georg Nogl met zijn stem als een klok & Alexander Melnikov met zijn gevarieerd pianospel gedwongen een contract voor een optreden te tekenen. Noord-Amerika zal aanwezig zijn met het muzikaal en plastisch clownswerk van Mike Geier die met zijn de Pubbles Pity Party het hele scala van muziekgenres kaalvreet, waarvan het sap niet alleen van zijn eigen kin loopt, maar ook de vreugdetranen van oud en jonge toeschouwers. Eveneens uit de V.S. en zijn kolonie, Gr. Br., komen dame Emma Kirby en Joel Frederikson. Zij behoeven geen introductie staat er in de programmafolder en toch wordt er gezegd dat zij elk apart denderend en ‘in duo’ formidabel zijn. Meesters van het lied. Ze overvliegen de muziekgeschiedenis van 1600 tot 1820. Eveneens uit het arrogantste land ter wereld komen Paul Morocco en zijn kompanen met opzwepend gitaarspel, surrealistische toestanden en hilarische slapstick. Hun Spaans bloed en machogedrag tot in het absurde is een garantie van leuk vertier. Want de twee enige soorten culturen van Amerika waar gelachen mee kan worden is de Spaanse en de Joodse, die de relativering van hun eigen aard een machtige theatrale inslag kunnen geven.

Over naar Zuid-Amerika. Renata Rosa uit Brazilië brengt haar land naar Gent, zingt en speelt viool, waarbij al wat kan bewegen aan haar elegante lichaam de emoties van culturele tradities van haar land een extra vernislaag geeft. Tovenaar José Luis Betancor uit Argentinië, aangevuld met muzikanten uit zijn eigen village en Italië is een reizend gezelschap dat door de machtige Belgische signalisatie bij wegeniswerken even kan bekomen in Gent. De ergernis ervan zetten zij om in woeste tango’s. Ze maken dat de toeschouwer aan zijn stoel blijft plakken. Wat niet gezegd maar na de lunch achter de hand gefluisterd werd, is dat als hulpmiddel voor dat plakken een paar honderd tubes Super Glue-3 van Loctite van sponsor Lijn.com werden afgetroggeld. Pianist Enrique Bagaria en violist Josep Colomé verhandelen hun virtuoos samenspel in de Handelsbeurs. Jan Van Isacker, bijgenaamd Il Trionfo heeft zijn muzikale droom verwezenlijkt en houdt niet op die overal ter wereld te vertolken, bijgestaan door een roedel muzikanten uit Turkije en Brazilië.

Waar staat Afrika? O hier! Met Deba, een vrouwenclub uit Mayotte die het zingen niet kan laten, en gelijk hebben ze. Getooid in prachtige inlandse gewaden en sieraden zullen zij ongetwijfeld zorgen voor komende variaties in de klederdracht van het Gentse publiek en omliggende straten.

Europa is vertegenwoordigd door Binti, DeFilharmonie en Ana Sofia Varella. Voor meer info verwijs ik nogmaals naar de website, want ik zit aan de mezelf toegestane limiet van unieke grappen voor de zaterdag.

OdeGand biedt echter veel meer. Openluchtconcerten en een cultuurmarkt, zodat de toeschouwer onderweg van het ene naar het andere ‘grote’ concert warm gehouden wordt. Om 10 uur ’s avonds is er een slotspektakel op de Gras- en Korenlei, vanop de Sint-Michielsburg de mooiste plek voor kiekjes door Japanners en Chinezen die keurig hun beurt afwachten, wat van Russen niet gezegd kan worden. Elk slot kent zijn kroningsmoment en dat is, zoals reeds gezegd, het vuurwerk. Het wordt kortom weer een artistieke hoogdag en een Gentse Feestendag van superbe kwaliteit.

De dag wordt door het organisatieteam voorgesteld als de ouverture van het twee weken durende Gent Festival [van Vlaanderen]. Wel bekeken is dat zo, maar nog meer is OdeGand een promotie voor de Arteveldestad en het festival. Zonder openingsknaller met de kracht van een Stalinorgel zou het promotieteam andere middelen moeten verzinnen ter versterking van de opkomst bij de afzonderlijke, meer intieme, maar ver van minieme concerten met een hoger risicogehalte.

OdeGand is een voltreffer op promotioneel gebied. De reclame voor het festival zit verscholen in een mix van een dag waar families, verwanten en kennissen de banden nauwer aanhalen. Het is een grote, internationale vredesdag. Zelfs vijanden schroeven er hun vetes mee naar een lager niveau, met een lange nawerkende kracht. Een spektakel dat de gemoederen gladstrijkt, zacht laat golven en ontstresst. Een ideale uitstap om een dag verlost te zijn van de pijnen veroorzaakt door geweld, van klein tot groot. Op het water, aan land en in de lucht.

Guido Lauwaert

Meer info: www.odegand.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content