NTGent en Toneelhuis kiezen voor seks, romanbewerkingen en vroegere succescreaties

Beide stadstheaters stelden deze week hun nieuw seizoensprogramma voor.

Oude gewoonten zijn er om jaarlijks herhaald te worden. Dat geldt voor de grote schoonmaak evenzeer dan voor de nieuwe seizoenspresentatie. Maandag was dat het geval bij het Toneelhuis en dinsdag bij het NTGent. Het programma vindt u op de vernieuwde websites van de theaters. Een bescheiden commentaar is het enige wat hier aan toegevoegd kan worden.

Toneelhuis

Opvallend in het programma voor het seizoen 2012-2013 is het ontbreken van een repertoirestuk. Ja,

Kinderen van de zon. Een productie die zijn derde levensjaar ingaat. Nota bene een coproductie van Toneelgroep Amsterdam en NTGent, in een regie van Ivo van Hove. De succesvolle artistiek leider van het meest toonaangevende gezelschap van Nederland heeft een deal met Guy Cassiers gesloten. Jaarlijks zullen deze heren bij elkanders gezelschap een productie regisseren. Met een cocktail van acteurs uit beide gezelschappen. De nauwe samenwerking werd met veel bombarie aangekondigd, maar de werkelijke realisatie is nog niet voor morgen. Voor volgend seizoen beperkt de samenwerking zich tot het uitwisselen van bestaande producties, zoals het hoger vermelde stuk van onze rode vriend Maksim Gorki.

Romeo & Julia is ook een repertoirestuk, komt uit de verte aangewaaid. Inderdaad. De voorstelling zal echter maar een paar scènes uit het origineel behouden. Concept en regie komen uit het brein van Mokhallad Rasem. Hij kiest voor het thema van het stuk, de liefde en de familievetes, en bouwt er een huis van Moorse en Westerse poëzie rond. Gilda De Bal en Vic De Wachter nemen het tekstgedeelte voor hun rekening en worden bijgestaan door dansers en figuranten. Aantallen en namen zijn nog onbekend.

De overige nieuwe programma’s zijn bewerkingen van romans of concepten met de schaar en de lijmpot als basismateriaal. Vaak word je van de promotekst uit de seizoenbrochure niet veel wijzer en ook op de presentatie voor een levend publiek bleven alle regisseurs of collectieven vaag, hoe huisdramaturg Erwin Jans ook zijn best deed om met de producenten een onthullend gesprek te voeren. Ze kwamen stuk voor stuk over als praat aan de toog.

Veel aandacht werd besteed aan oude producties die op reis gaan of langskomen. Ook de samenwerking met bevriende gezelschappen werd belicht. Het zijn de bekende, dus geen nieuws onder de zon.

De meeste aandacht ging naar het nieuwe logo en de vernieuwde website. Het typeert het clichématige van het beleid. Aan die indruk kon de mededeling dat het Toneelhuis ‘een ensemble van makers’ en ‘een ensemble van spelers’ wil zijn, niets afknabbelen.

NTGent

Boven het programma 2012-2013 prijkt een oneliner van Voltaire, geplukt uit zijn roman Candide: Il faut cultiver notre jardin. Vertaald naar de praktijk betekent dat vijf nieuwe producties, een brede waaier van gastvoorstellingen, aangevuld met concerten en parades van stand-up komedianten. De komst – eerder en als eerste aangekondigd op Knack.be – van ‘één van Nederlands beste acteurs’, Bert Luppens werd bevestigd. Hij zal begin volgend jaar te zien zijn in Salaud – Psychopathia Sexualis, samen met Steven Van Watermeulen en Elsie de Brauw. Regisseur is Luk Perceval. Samen met tekstschrijver Jan Van Dyck en choreograaf Ted Stoffer heeft Perceval een productie gefabriceerd, draaiend rond de inhoudelijke thema’s uit het oeuvre van Pasolini en De Sade. Zal voorzeker een avondje bankiers in een bordeel worden.

Ook bij dit gezelschap valt op dat de nieuwe producties bewerkingen van romans zijn. Dat geldt ook voor randgezelschappen. Blijkbaar zijn de theaterbonzen in hun paleizen uitgekeken op het klassieke repertoire. Hopelijk duurt die aandoening niet al te lang. Experiment verdient applaus, maar hernieuwingen van en nieuwe repertoirestukken staande ovaties.

Seks blijkt ook een belangrijk element te zijn in het programma voor volgend seizoen. Bij het ene stuk al sterker dan bij het andere. Candide zoekt naar de reformatie van het huwelijk. Lolita tast de grenzen af van de morele wetten tussen de vermenging van de generaties. Kleine dagen, een podiumversie van de bekroonde cursiefjesbundel van Bernard Dewulf, scheert langs de emotionele ervaring van de man als vader binnen het soms verlichte maar even vaak beklemmende van het gezinsleven. Want eenmaal er kinderen zijn, wijzigt de verhouding man en vrouw. Onherroepelijk en onherstelbaar. Africa kent ook zijn portie seks. Peter Verhelst, auteur en regisseur, zal acteur Oscar Van Rompay een confrontatie laten tonen over de benadering van de Afrikaanse erotiek. Die totaal anders wordt ervaren en bespeeld dan de Europese, maar waar we door de volksverhuizingen van de laatste jaren mee geconfronteerd worden, en daar nauwelijks tot niet raad mee weten.

Het tweede belangrijkste luik van het nieuwe jaarprogramma bestaat uit hernemingen van succesproducties. Logisch en aardig, maar wanneer eens een herneming van een minder succesvolle productie? Vaak werkt de tijd tegen en is dat bij een herneming niet het geval. Want als er iets zeker is in het theater is dat de morfologie van magische rituelen van het theater in handen moet zijn van de theatermakers, en niet van het publiek.

Guido Lauwaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content