In HelloGoodbye gaat Compagnie de KOE voor onbegrijpelijke chaos

© Koen Broos
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

De Koe – het gezelschap rond Peter Van den Eede, Willem de Wolf en Natali Broods – wil het hebben over goede en slechte communicatie. Dat lukt hen, maar het levert ongemakkelijk, bevreemdend theater op.

The Play = HelloGoodbye

Gezelschap = Compagnie de KOE

In een zin = Deze voorstelling over miscommunicatie zit zelf met een communicatieprobleem.

Hoogtepunt = Het moment waarop de kersverse voorzitter van de districtsraad – vertolkt door Sien Eggers – geïnterviewd wordt over het circulatieplan. Het interview mondt uit in een hilarisch door-elkaar-praat-gesprek dat niet alleen over miscommunicatie gaat, maar dat ook toont met acteurs die over elkaar, elkaars woorden en het decor buitelen.

Quote = ‘De essentie van het circulatieplan is dat alles bereikbaar blijft maar dat sommige mensen hun weg niet meer vinden naar dat alles.’

Meer info: www.dekoe.be

La Primavera van Antonio Vivaldi! Met die zalig opgewekte muziek opent HelloGoodbye. Het scènebeeld ziet er even opgewerkt uit. Een enorm wit doek – van parachutestof – wordt over de scène gespreid. Er wordt een ‘waslijn’ van tl-lampjes over de scène gespannen. De acteurs slepen kunstbloemen, rode fluweelkabels zakken met rietjes en plastic champagneglazen aan.

De acteurs in kwestie zijn niet van de minste: Natali Broods, Sien Eggers, Ans Van den Eede, Tanya Zabarylo, Willem de Wolf, Peter Van den Eede, Michael Vergauwen en Mats Vandroogenbroeck. Het wordt een bijzondere avond, beloven ze ons, waarop afscheid genomen wordt van de voorzitter van de districtsraad. Ook de nieuwe voorzitter zal langskomen en haar geesteskind – hét circulatieplan – zorgvuldig toelichten.

Sien Eggers wisselt vaker van jas en personage dan het gemiddelde topmodel op een catwalk maar ze doet dat met verve.

Van al het beloofde komt amper iets in huis. Voortdurend arriveren en vertrekken er mensen. Er wordt gekust, gestruikeld, over en weer gereden met koffertjes en naast mekaar gepraat. Sien Eggers wisselt intussen vaker van jas en personage dan het gemiddelde topmodel op een catwalk, maar het moet gezegd dat ze dat met verve doet.

Eggers en Peter Van den Eede voeren een choreografie van het vrolijke dolen (door het leven) uit al buitelend, struikelend en tollend over de scène en tussen de andere spelers door. Intussen tracht Michael Vergauwen als afscheidnemende moonwalkende voorzitter de sfeer erin te houden.

De vrouw van de voorzitter, gespeeld door Tanya Zabarylo, worstelt zich groen lachend door de avond, gast Natali Broods doet het met de gemeende glimlach. Ans Van de Eede wandelt verontschuldigend lachend door de avond, Willem de Wolf als een dichter die almaar naar erkenning hunkert. En intussen wakkert de wind aan…

Deze voorstelling over miscommunicatie zit met een communicatieprobleem(pje).

Dat zorgt absoluut voor geestige taferelen maar het zorgt ook voor veel verwarring. Deze voorstelling over miscommunicatie zit met een communicatieprobleem(pje). Er wordt nonsens gespeeld voor, maar niet mét de zaal. Waardoor het publiek weinig meer kan dan verweesd toekijken.

Enkel Sien Eggers gaat tijdens het begin van de voorstelling even letterlijk de zaal in. ‘Ik zoek de uitgang. Wil iemand me naar de uitgang brengen?’ Tijdens de opvoering die wij bijwoonden, stak een toeschouwer zijn vinger op. Die vinger werd genegeerd.

Ziehier het probleem van HelloGoodbye: de makers lokken reacties uit door wat ze zeggen en hoe ze het zeggen – op de rand van het podium, met het gezicht naar het publiek – maar ze maken stilzwijgend duidelijk dat men niet op die reacties zal inspelen. Dat ís een knap staaltje miscommunicatie, jazeker, maar het levert vooral ongemakkelijk bevreemdend theater op.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content