De Tussenstand: dit zijn de 10 beste voorstellingen van het voorjaar

V.l.n.r.: Bas Birker, Vergeef ons en JR © /
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Een hele week lang maakt Knack Focus de balans op van de eerste helft van het popculturele jaar. Vandaag: theater en comedy.

10. Invisible (Kabinet K / hetpaleis)

In Invisible laten choreografen Joke Laureyns en Kwint Manshoven hun dansers excellere, al hangend aan elkaars armen en rompen, in scènes die geïnspireerd zijn door de rauwe beelden die fotograaf Franco Pagetti maakte van het dagelijks (over)leven in Syrië. De scènes zwalpen tussen tederheid en gevaar. Het duet waarin een volwassen danser een kind weggooit en het daarna weer omhelst, bijvoorbeeld, is zowel akelig als prachtig om te zien. Dans op z’n kwetsbaarst, donkerst én mooist.

9. Rule of Three (Jan Martens)

Wie zich graag eens in een undergroudclub waagt waar mensen naar de ultieme roes hengelen, kan dezelfde ervaring, maar dan mooier én minder uitputtend, beleven tijdens Jan Martens’ nieuwste voorstelling Rule of Three. Drummer NAH mept het publiek zowat tegen het plafond, de dansers kronkelen langs en over elkaar en de lichtshow doet de rest. Explosieve dans van een choreograaf die onvermoeibaar zoekt naar spannende combi’s tussen virtuoze lijven en vernieuwende muziek.

8. Huis (LOD / hetpaleis)

In Inne Goris’ Huis staat een huis op de scène – het huis van een depressieve moeder en haar dochtertje – waar je als toeschouwer doorheen wandelt en omheen zit terwijl de moeder en de dochter hun verhaal doen in je koptelefoon. Huis is zeldzaam kostbaar theater. Je mag letterlijk wegzakken in de (visuele en verbale) schoonheid van een somber hoofd. Het is theater als een deugddoende pauze van het leven. Het is als vertoeven in een stil, donker huis waar je hoofd helder van oplicht. Wauw.

7. Je moeder (Bas Birker)

Bas Birker neemt Vlamingen, het kerstdiner en de gezondheidshype op de korrel op een grappige, scherpe én slimme manier. Het resultaat? Complexloze en compromisloze stand-up van een man die bezig is met zijn toeschouwers en tegelijkertijd schijt aan hen lijkt te hebben. Comedy als waarachtige kunstvorm? Af en toe een alternatief feitje is ook niet slecht.

6. Vergeef ons (Toneelhuis)

Regisseur Guy Cassiers maakt van May We Be Forgiven, A.M. Homes’ Great American Novel over het familiedrama waarin Harry Silver verzeilt, een verbale rollercoaster zonder rustpunt, waarin spel, muziek, projecties en licht aaneen klitten tot zinderend, ongecompliceerd en met schwung gecomponeerd teksttheater. Speciale vermelding voor Eelco Smits die als Harry het podium bespeelt alsof het de Main Stage van Rock Werchter is.

5. Platina (Zuidpool / Toneelhuis)

‘Het wordt een knaller’, vertrouwde Abke Haring in november 2015 aan Knack toe. Wel, het afscheid van Haring aan Toneelhuis wérd een knaller. Samen met Koen van Kaam speelt ze een koppel dat voor een nakend afscheid staat. Met simpele zinnen en verkrampte (dans)bewegingen maakt Haring van Platina een beklijvende dialoog voor twee mensen, twee stoelen en een tafel.

Lees ook:Platina, het afscheid van Abke Haring, is een knaller geworden. Zoals beloofd

4. La Reprise. Histoire(s) du théâtre (NTGent / Théâtre National)

Regisseur Milo Rau doet waarin hij een kei is: een waargebeurd drama – in dit geval: de moord op Ihsane Jarfi nadat hij, op een avond in mei 2012, een Luikse homobar verliet – zó ensceneren dat je het drama (her)beleeft zonder het gevoel te krijgen in een compleet misplaatste remake terechtgekomen te zijn. Dat gevaar ligt voortdurend op de loer, maar Rau omzeilt het meesterlijk, dankzij het tovermiddel dat ’theater’ heet én zijn uitstekende cast, onder wie Johan Leysen en Sara De Bosschere.

3. Paradise Now (1968 – 2018) (Fabuleus)

Paradise Now (1968 – 2018) is een van de meest energieke, doortimmerde en opwindende dansvoorstellingen van het jaar. Choreograaf Michiel Vandevelde en zijn dertienkoppige jongerencast spelen iconische momenten uit de wereldgeschiedenis van 1968 tot nu na en nemen u mee op een ontwrichtende, geestige en wervelende tijdsreis. Met dit stuk bewijst Fabuleus een van de moedigste gezelschappen voor jongeren te zijn.

2. Levend en vers (Wouter Deprez)

Deprez balanceert in zijn vernuftige show tussen vunzigheid en tederheid. De hele show draait rond de gebeurtenissen van één dag. Een dag waarop hij zijn moeder belt nadat hij, samen met zijn twee zoontjes, ontdekt dat ‘mama nu echt aan de beterhand moet zijn want ze kan weer smijten’. Deprez leidt het publiek van kolder naar weemoed om tot slot, vanop een taboeretje, de schaterlach te kraken met een dikke traan. Wat laat Levend en vers zich graag zien

1. JR (FC Bergman)

FC Bergman nam het haast onleesbare JR van William Gaddis onder handen. Daarvoor bouwde het collectief een vier verdiepingen hoog appartementsgebouw op de scène, stouwde het daar een ganse bende acteurs en figuranten in en versmolt het theater met cinema. Meer dan ooit is FC Bergman een durfkapitalist in het theaterlandschap, die speelt om te winnen. Bij Knack Focus winnen ze vijf sterren!

Lees ook: FC Bergman speelt om te winnen: huzarenstuk JR overstijgt theater

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content