Dans: Stay! Leave! Come Back!

Een zestiger en een twintiger tonen in Jan Martens’ ‘Dialogue’ dat schoonheid vanbinnen zit. Ze doen dat al tierend, al zingend, al wiegend en al starend. Naar u.

The Play = Dialogue

Gezelschap = Jan Martens

In een zin = Twee vrouwen met een lichaam dat niet aan het heersende schoonheidsideaal voldoet, intrigeren met dank aan de choreografische wenken van Jan Martens. Vooral Truus Bronkhorsts solo is onvergetelijk.

Hoogtepunt = Het moment waarop de haast agressieve Bronkhorst tot een teder meisje transformeert in de armen van Martens.

Score = * * *

Dat zestigers ook al dansend nog veel indruk kunnen maken, bewijst de Nederlandse Truus Bronkhorst in Dialogue. Of beter: de jonge choreograaf Jan Martens heeft alweer een sleutel gevonden om een danser als een herkenbare, intrigerende mens van vlees en bloed op de scène te zetten.

Martens laat Bronkhorst de scène op rennen terwijl wild gitaargejank uit de geluidsboxen loeit. Ze gaat de vloer te lijf met een krijtje. ‘Stay! Leave! Come Back!’ Vervolgens rukt ze de sportkleren van het lijf en ontbloot haar door de jaren getekende lijf, gehuld in een kanten body. Ze gaat op een barkruk staan. En ze schreeuwt. Van nijd.Van onthutsting. Van verdriet. En uiteindelijk van bevrijding.

BIS is pakkend in al zijn subtiel uitgewerkte eenvoud. Typisch Martens. La Bête, de daaropvolgende solo van twintiger Joke Emmers, is brozer. Emmers bezit een prachtig zangstem waarmee ze Bette Middlers The Rose zingt maar ze bezit (nog) niet dezelfde lichamelijke beheersing als Bronkhorst. Ze intrigeert maar ze weet met haar lichaam net te weinig onze emoties te bespelen. Misschien later, als ze ook een zestiger is?

Smaakmaker:

trailer DIALOGUE by JAN MARTENS from Jan Martens on Vimeo.

Els Van Steenberghe

De volledige recensie verschijnt binnenkort in Knack Focus.

Meer info: www.janmartens.com