Dans: Dansende coyotes

Wim Vandekeybus uit zich (eindelijk) als cowboy in de danswestern die ‘Booty Looting’ heet.

The Play = Booty Looting

Gezelschap = Ultima Vez

In een zin = In Booty Looting hebben de dansbeelden de woorden zelden nodig. Het gepraat haalt vooral de pit uit de voorstelling.

Hoogtepunt = De scène waarin Joseph Beuys’ performance I like America and America likes me wordt nagespeeld. In 1974 liet Beuys zich vijf dagen in een kooi opsluiten met een coyote. Ceremoniemeester Jerry Killick speelt Beuys, de vier dansers vertolken vier coyotes. Voortgestuwd door de snerende gitaarriffs van Elko Blijweert snellen en buitelen de dansers als roofdieren over de scène.

Score = * * *

Ooit al een coyote met lange, blonde lokken gezien? Neen? Danny Willems evenmin. Dus zoomt hij in Booty Looting met zijn fototoestel gretig op de manen van de vrouwelijke coyote in. De snoeper wordt direct afgestraft door drie mannelijke coyotes die hem zowat de kleren van het lijf scheuren. Als een haas snelt Willems naar de overkant van de kale scène. De coyotes besluipen intussen Elko Blijweert. Die geeft geen krimp en laat zijn elektrische gitaar lustig verder janken. Tot de hitsigheid een kookpunt bereikt en Jerry Killick deze wervelende imitatie van Joseph Beuys performance I like America and America likes me afbreekt om het woord weer tot het publiek te richten.

Booty Looting is een spannende opeenvolging van zulke imitatiespelletjes. Jerry Killick vertelt over valsheid en echtheid, Birgit Walter illustreert als de blond bepruikte diva van weleer, de vier dansers kruiden de verhalen met hun virtuoze lijven, Elko Blijweerts westernachtige klanken stuwen de boel vooruit en Danny Willems – tot slot – vangt die boel in snapshots.

Herlees die opsomming nog eens. Veel, niet? Die multimediale veelheid is de duivel waar Vandekeybus zo graag mee flirt maar die hem zo vaak de das om doet. In Booty Looting hebben de dansbeelden de woorden zelden nodig. Het gepraat haalt vooral de pit uit de voorstelling. Behalve wanneer de gewiekste Killick ook dát benoemt: ‘O, I shut up. There’s nobody who’s listening!’ Neen, iedereen kijkt naar de blonde coyote.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

De volledige recensie leest u volgende week (26 september 2012) in Knack Focus.

Meer info: www.ultimavez.com