Dance in space

Benjamin Vandewalle neemt je in ‘Point of View’ mee naar de ruimte en het gewichtloze bestaan waar enkel de liefde belangrijk is.

The Play = Point of View

Gezelschap = CAMPO en Benjamin Vandewalle

In een zin = Een intrigerend stuk dat vooral in het eerste deel technisch vernuft aan pure emotie weet te koppelen en vooral een waardevol onderzoek lijkt als opstap naar een volgend werk van Benjamin Vandewalle.

Hoogtepunt = Het moment waarop je ophoudt met naar de twee dansers op de zwarte vloer te kijken maar vooral naar het scherm tuurt waar het lijkt alsof beide dansers een liefdesritueeltje in de ruimte opvoeren.

Score = * *

Zag u Alfonso Cuarons thriller Gravity al? Wat George Clooney en Sandra Bullock daar uitspoken, doen Zoltán Vakulya en Tale Dolven nog eens over in Point of View. Maar dan veel integerder, intiemer en rakender. Op ‘bevel’ van Benjamin Vandewalle.

Deze danser/choreograaf is gefascineerd door de relatie tussen de ruimte en de dans(ers). Dat resulteerde eerder al in onder meer het verrassende Birdwatching 4X4 waarbij je opgesloten werd in een (geblindeerd) karretje en rondgereden werd – bijvoorbeeld op de dijk van Oostende – om onbeschaamd naar de passanten te kunnen loeren én te zien hoe die reageerden op de dansers die tussen hen in laveerden.

Dat onderzoek naar de relatie tussen dans en de ruimte zet hij nu verder in het ingenieuze Point of View. Het stuk opent op een zwarte speelvloer met een witte achterwand en twee dansers waarvan eentje een tuigje draagt waaraan een staaf met een camera bevestigd is die door de andere danser gehanteerd wordt. Kortom: de ene danser filmt de andere. Die beelden worden meer dan levensgroot geprojecteerd op het witte scherm. Ondertussen weerklinkt elektronische muziek met een ritme dat doet denken aan het kloppen van een hart. Vooral het eerste deel van de voorstelling – waarin een duet tussen man en vrouw (gefilmd door een derde vrouw) uitmondt in een paringsdans in de ruimte – overtuigt omdat de technische complexiteit er ten dienste staat van het communiceren van een emotie of toestand. In het tweede deel speelt het technisch vernuft de hoofdrol. Het geheel heeft iets bedwelmends maar weinig meer. Je kijkt verwonderd toe hoe de dansers stoeien met camera’s, een groot achtergrondscherm én met een uitklapbare, driedubbele deurpost. Maar die verwondering voor de virtuositeit van de dansers wordt niet gekleurd door een emotie of een maatschappelijk statement. Het tweede deel blijft wat steken in ‘kunstjes tonen’ (en kijken).

Point of View intrigeert maar lijkt vooral een onderzoeksvoorstelling en belangrijke opstap voor Benjamin Vandewalle naar een volgend werk waarin de technische vernuftigheid opnieuw meer ten dienste staat van een maatschappelijk of filosofisch verhaal.

Smaakmaker:

POINT OF VIEW – Benjamin Vandewalle / CAMPO (trailer) from CAMPO on Vimeo.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.campo.nu