Comp. Marius heeft een patent op wervelend spelerstoneel met tragikomische allure. Dat dit Antwerpse collectief de tanden zet in de sotternieën van de Oostenrijkse auteur Johann Nestroy (1801 – 1862) mag dan ook niet verbazen. Maar zelfs zij slagen er niet in nieuw leven te blazen in de wat gedateerde teksten.
The Play = Voor niks Umsonst (Nestroy)
Gezelschap = Comp. Marius
In een zin = De onverstaanbaarheid van sommige acteurs, de ‘belegen’ de tekst, het niet ten volle benutten van het karakter van de locatie en het niet ten volle en zorgvuldig uitwerken van enkele mooie regievondsten (zoals kleine a capella-liedjes) maken Voor niks tot een veelbelovende voorstelling die uiteindelijk en jammer genoeg op niks uitdraait. Helaas.
Hoogtepunt = De ontknopingsscène waarin de zwier eindelijk (en veel te laat) in het spel zit en iedereen eindelijk met iedereen samenspeelt.
Score = * *
Meer info: www.marius.be en www.wintervuur.be
Een van dé paradepaardjes van het afgelopen Wintervuur – het winterfestival in Wilrijk waar gevestigde en jonge theatermakers zich warmen aan het publiek en vice versa – moest de nieuwe worp van Comp. Marius worden. Dit Antwerpse collectief dook tijdens deze editie een magazijn in het industrieterrein vlakbij het centrum van Wilrijk in om er de komedies van Nestroy nieuw leven in te blazen. Althans, dat was de bedoeling…
Voor de gelegenheid sloegen Waas Gramser en Kris Van Trier (bijgestaan door de jonge acteur Jonas Vermeulen) de handen in elkaar met het Nederlandse ’t Barre Land. Ook al speelbeesten. Maar, en daar wringt alvast het eerste schoentje, de speelbeesten van ’t Barre Land hebben niet die jarenlange ervaring van spelen op locatie waar de acteurs van Comp. Marius wél in uitblinken. Zelfs in regenweer blijven die Mariuskleppers perfect verstaanbaar.
De acteurs van ’t Barre Land, daarentegen, kunnen zich amper verstaanbaar maken in dit magazijn. Gezeten op de hoogste zitjes bovenaan in de tribune, is het te vaak gissen naar wat de acteurs ginds op de speelvloer ‘fluisteren’. Pas wanneer Van Trier en Gramser de speelvloer op lopen – Voor niks is eigenlijk een deurenkomedie zonder deuren – bereiken de woorden de hoogste zitjes.
Tweede horde: die woorden zijn verouderd. Of beter: deze spelersploeg slaagt er niet in de teksten op een relevante manier te brengen. Je kijkt ietwat geamuseerd en verveeld naar de al te jachtig op en af rennende acteurs – in een decor dat weinig meer is dan enkele enorme spots die laag tussen wat zeilen hangen. Letterlijk tussen de coulissen wordt er gespeeld. Leuke vondst maar ook dit levert weinig op. En het spelplezier van de acteurs is mooi om zien maar daarmee krijgen ze de vlam niet in de pan.
Het magere verhaaltje over een hotel waar de waard bedot wordt door een bende acteurs (en dat allemaal voor de liefde) zou hilarische taferelen kunnen opleveren. Soms doet het dat ook, met dank aan een enorme kartonnen doos die als hotelkamertje dienstdoet en voor enkele geweldig grappige momenten zorgt. Maar die momenten zijn in de minderheid. De onverstaanbaarheid van sommige acteurs, de belegen van de tekst, het niet ten volle benutten van het karakter van de locatie en het niet ten volle en zorgvuldig uitwerken van mooie regievondsten (zoals kleine a capella-liedjes) maken Voor niks tot een veelbelovende voorstelling die uiteindelijk en jammer genoeg op niks uitdraaide. Helaas.
Els Van Steenberghe
Smaakmaker:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘Voor niks Umsonst’ op Wintervuur (ATV, 10 december 2015) from Comp.Marius on Vimeo.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier