Allemaal theater?

Marjolein van Heemstra graaide alle musicalingrediënten bij elkaar, spoog er flink wat engagement bij, schudde goed en bekwam de amusante én prikkelende wereldverbeteraarsmonoloog ‘Garry Davis’.

The Play = Garry Davis

Gezelschap = Ro Theater / Marjolijn van Heemstra

In een zin = Garry Davis is een perfect opgebouwde, intieme voorstelling die grenzeloos engagement in vraag stelt én bewondert. Boodschap: het leven is een spel en misschien moeten we allemaal wat beter spelen zodat de wereld er eindelijk beter van wordt?

Hoogtepunt = De slotscène van dit eerbetoon aan de eerste zelfverklaarde wereldburger Garry Davis. Omdat alle over boord gegooide musicalcliché’s dan toch weer aan boord gehesen worden. Op een overtuigende, ontroerende manier weliswaar.

Score = * * * *

Quote = ‘Keer elk bevel om tot een vraag’

Glitterpakken, roodfluwelen gordijnen, rook- en luchtbellenmachines en een fors zoeklicht. Kan je met zo veel kitsch een voorstelling maken die het kitschniveau overstijgt? Jazeker. Als je maar Marjolein van Heemstra heet en een fascinatie koestert voor de eerste wereldburger en ex-musicalster Garry Davis.

Die fascinatie is niet aangeboren of met de paplepel ingegeven maar is van Heemstra opgedrongen door onze maatschappij en het strenge grensbeleid dat Europa voert. Voor een vorig stuk bezocht ze leeftijdgenoten uit verschillende landen en polste naar hun levensverhaal. Met een meisje uit het Midden-Oosten klikte het meteen en van Heemstra besloot om het meisje naar Nederland uit te nodigen. Tot bleek dat die vriendin Nederland niet in mocht. Wegens (op papier) te grote kans op blijvende immigratie naar Nederland…

van Heemstra besloot te onderzoeken of er een manier bestaat om de migratieverantwoordelijke van Nederland of de ambtenaren aan de paspoortcontrole op de luchthaven te overtuigen. Zo ontdekte ze het bestaan van de Amerikaan Garry Davis. De man was een musicalster en oorlogspiloot maar werd beroemd door zijn zogeheten ‘wereldburgerschap’. Hij riep zichzelf uit als de eerste wereldburger en maakte ook zijn eigen paspoort waarmee hij de wereld rondreisde. Van gevangenis naar gevangenis, weliswaar.

van Heemstra bouwt samen met regisseur Jetse Batelaan haar monoloog heel secuur op. Ze doet dat gekleed in een gouden glitterpak, met hoge hoed en tapdansschoenen. Ondanks het hoge kitschgehalte van haar kostuum doet ze heel onbevangen en niet gespeend van (zelf)humor haar relaas. Over haar woede tegenover de paspoortcontroleurs maar evengoed over haar verwondering én onbegrip voor Garry Davis. Want moet een mens niet ziekelijk naïef zijn om te geloven dat hij een wereldburger kan zijn en zijn eigen paspoort kan maken? Volgens Davis niet. Hij zag de ganse wereld als een reusachtige scène. ‘Degene die zijn rol het beste speelt, wint’. Zijn levensmotto: goed spelen in een mooi kostuum! En dat is ook wat van Heemstra doet. Op de planken althans. Want de acteurs aan de paspoortcontrole kon ze (nog?) niet overklassen.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.rotheater.nl