‘We beschouwen dit succes niet als vanzelfsprekend’ (Bastille)

De hippe Londense band Bastille heeft net de debuutplaat ‘Bad Blood’ uitgebracht. Een gesprek met singer-songwriter Dan Smith.

De naam Bastille doet Franse roots vermoeden, maar wie meegaat in dat verhaaltje komt bedrogen uit. “De groepsnaam is eigenlijk een verwijzing naar mijn verjaardag”, vertelt singer-songwriter Dan Smith. “Die valt op 14 juli en dan is het toevallig ook de Franse nationale feestdag (Bastille Day nvdr.). Meer moet je er niet achter zoeken.”

Bastille begon overigens als een soloproject van Smith, maar hij schaarde in tussentijd een volledige band achter zich. “Ik ben echt heel gelukkig dat ik deze jongens heb gevonden. Ik mag me erg gelukkig prijzen dat ze zo begripvol omgaan met de controlefreak in mij. Het is ook zo veel leuker om muziek te brengen als een groep. Ik zou het niet anders hebben gewild.”

De plaat is twee jaar onderweg geweest. Wat is het belangrijkste dat je hebt bijgeleerd? Dan Smith: “Om genoeg tijd te nemen voor je muziek. Zo’n album moet je niet in zeven haasten afwerken. De laatste jaren hebben we ook veel getoerd en veel mensen zien spelen. Daar heb ik ook enorm veel van geleerd. We kunnen bijvoorbeeld veel meer instrumenten integreren in onze set. Toen ik met Bastille startte kon ik overigens amper naar het publiek kijken en dat gaat nu stukken beter.”

Er zit opvallend veel variatie in de songs op Bad Blood. Is dat een bewuste keuze? Dan: “We zoeken die variatie op om onszelf in de eerste plaats niet te vervelen. De aanpak voor het maken van iedere song is ook verschillend. We zoeken niet meteen naar een bepaald geluid, maar we experimenteren veel en proberen op die manier ook te genieten van wat we doen. Ik moet weliswaar toegeven dat ik een zwak heb voor strijkersarrangementen.”

Soundtrack

Klopt het dat je graag eens filmmuziek zou willen schrijven? Dan: “Absoluut! Ik vind filmmuziek zo’n belangrijk onderdeel van het geheel. Je kan de sfeer en kwaliteit van zo’n grote productie erg beïnvloeden door puur de muziek. Het is bijvoorbeeld geweldig wat Trent Reznor heeft gedaan op het vlak van filmmuziek. En Alt-J! Die gaan ook aan een soundtrack werken.”

Welke acteurs zouden meespelen in de film die jij van een soundtrack zou voorzien? Dan: “Enkel aantrekkelijk personen natuurlijk! (lacht) Nee, ik zou gaan voor de twintig jaar oude cast van Twin Peaks, omwille van de atmosfeer die van de serie uitgaat.”

Je noemt jezelf een erg grote pessimist. Moeten we dat terugvinden in de muziek? Dan: “Ik ben niet echt pessimistisch in de teksten of muziek, maar eerder in functie van ons beroep. We nemen namelijk niets als vanzelfsprekend en wat we doen is eigenlijk te gek voor woorden. We hadden zo’n succes namelijk nooit verwacht.”

Remix

Monsieur Adi deed de remix van jullie nieuwe single Pompeii. Hij deed hetzelfde voor Guns and Horses van Ellie Goulding en die beweerde achteraf dat ze de remix beter vond dan haar origineel. Hebben jullie schrik dat dat ook ooit zal gebeuren met een Bastille-nummer? Dan: “Niet echt, hoewel ik erg van remixes hou. Kyle (toetsenist nvdr.) heeft zelf ook een remix gemaakt voor een van onze nummers. Ze voegen naar mijn mening iets extra toe aan het geheel en bieden ook een platform voor meer innovatie. Het heeft als voordeel dat er dus meer dan een goede versie kan bestaan van onze muziek.”

Heb je favoriete producers of dj’s in gedachten voor een nieuwe remix? Dan: “Het zou geweldig zijn mochten we een remix van Hudson Mohawke hebben, maar we mogen al ontzettend blij zijn over de remix die Yeasayer maakte voorOverjoyed. Ook Melé zijn we dankbaar voor zijn herwerking van Bad Blood.”

Harlem Shake
Jullie knutselden onlangs een mashup in elkaar met flarden Kanye West, The XX, Rihanna en Bruno Mars, maar ook van de ninetieshit Rhythm is a dancer van Snap maakten jullie een cover. Dan: “We doen dat voor het plezier en ook wel een beetje voor de grap. Het is namelijk een uitdaging om extra melige songs te voorzien van een donker kantje. Sommige van die nummers hebben ook best goede songteksten, maar ze dragen gewoon een vreemde verpakking. Het is dan leuk om die nummers te gebruiken en te herinterpreteren.”

Maar waarom Bruno Mars? Dan: “We wilden gaan voor een nummer dat niemand van ons echt goed vond en kwamen zo uit bij Locked Out Of Heaven. Tijdens het herwerken zijn er vervolgens nummers ingeslopen die we wel goed vinden.”

Tot slot de hamvraag: Harlem Shake of Gangnam Style? Dan: “Zeker en vast Harlem Shake. Kyle vond dat nummer sowieso al een bom nog voor de hype losbrak. Een cover van Gangnam Style zal er overigens niet inzitten, tenzij iemand de teksten voor ons vertaalt. Anders zou het verschrikkelijk fout gaan, vrees ik.” (lacht) (Jeroen Verbeeck/CJP)