“We are the dead and tonight we will take you away for an eternity from this disgusting place”. De Graspopshow van de Zweedse black metalband Watain was een geslaagd heidensritueel en heeft ongetwijfeld enkele bekeerlingen kunnen maken.
PLUS: Een interessante show in de Marquee was het op zijn minst te noemen. Nadat zanger/bassist Erik Danielsson met een grote toorts op het podium verscheen en de opgestelde kruisen met schedels in brand had gestoken, barst een explosie van noise los. Twee drietanden vergezeld van 2×3 gegraveerde platen vatten eveneens brand.
De rest van de groep betreedt de metaltempel. Hun stekellaarzen, amper nog samenhangende lompen en met corpsepaint ‘besmukte’ gezichten, doen hen eruitzien als zombies. Vooral Danielsson lijkt op een halfgetransformeerde Sméagol uit Lord Of The Rings, maar dan kwader.
Dat was nog niet beangstigend genoeg. Om zichzelf nog wat meer op te peppen steekt hij zijn arm in het vuur. Hij schijnt niks te voelen, terwijl zijn mond zelfs bijna een lach vormt. Combineer dat en de andere vuurrituelen met een extreem strakke set die folk-, thrash- en zelfs sludge-elementen tot een black metalepos recht uit de hel omvormt en u hebt een idee waarom het publiek stond te trappelen om de afdaling naar Satans domein te maken.
MIN: Watain overlapte twintig minuten met Slayer, waardoor de meesten naar de mainstage afzakten. Ook droop de symboliek er misschien iets te duidelijk af.
Sebastian Roth
