Afgelopen weekend was Lady Gaga te gast in het Yale Centrum voor Emotionele Intelligentie, om tieners aan te sporen meer open over hun gevoelens te praten.
Op de bijeenkomst presenteerde directeur Mark Brackett de resultaten van een bevraging bij meer dan 22.000 studenten. Die peilde naar hoe de jongeren zich voelden in hun schoolcontext. De meest voorkomende antwoorden waren moe, gestresseerd en verveeld.
Emotierevolutie
‘We moeten de kloof tussen wat studenten voelen en hoe ze zich willen voelen dichten’, zei Brackett tijdens de conferentie, ‘We moeten jonge mensen en hun volwassen opvoeders en onderwijzers de middelen geven om school- en gezinsomgevingen te creëren waarin gevoelens belangrijk zijn. We hebben nood aan een emotierevolutie.’
Lady Gaga spoorde de jongeren daarna aan eerlijk te zijn over hoe ze zich voelen: ‘We communiceren niet meer met elkaar. We vertellen elkaar onbewust leugens.’ Om zelf het goede voorbeeld te geven, sprak de zangeres en actrice openhartig over de werkdruk die zij ervaarde binnen de muziekindustrie, en hoe die haar ongelukkig maakte.
Gaga vertelde over hoe ze grenzen voor zichzelf heeft moeten stellen om haar geluk te vrijwaren en geen burn-out te krijgen: ‘Ik heb beslissingen moeten maken. Ik stelde mezelf de vraag: ‘Ok, Stefani/Gaga: waarom ben je ongelukkig? Waarom wil je uit de muziekindustrie stappen?’
Ballen aan haar lijf
De artiest voelde zich niet goed in haar vel: ‘Ik hou er niet van om tijd te verliezen door handjes te schudden, te glimlachen en selfies te nemen. Het voelt oppervlakkig aan en ik heb veel meer te bieden dan enkel een bepaald imago. Ik word niet graag gebruikt door mensen, enkel om winst te maken. Ik voel me verdrietig als ik overwerkt ben en ik enkel een melkkoe word die haar passie en creativiteit op de tweede plaats moet stellen – dat maakt mij ongelukkig.’
Dus maakte Gaga een bocht van 180 graden: ‘Ik ben nee beginnen te zeggen. ‘Nee, dat doe ik niet, dat wil ik niet doen, daar sta ik niet voor en wil ik niet voor herinnerd worden.’ Ik wil ’s avonds naar huis gaan, in de spiegel kijken en zeggen: ‘Met deze persoon kan ik elke avond naar bed. Want deze persoon ken ik. Ze heeft ballen aan haar lijf. Ze is integer. Ze heeft een mening en zegt niet zomaar op alles ja.’ (AW)
