Waarom Despacito meer is, maar ook niet veel meer, dan een zuiderse trip van Justin Bieber

© /

Met 4,6 miljoen streams is Despacito van Luis Fonsi, Daddy Yankee en Justin Bieber sinds deze week de meest gestreamde song aller tijden. Is dat de voorbode van meer reggaeton, cumbia en andere zuiderse muziekjes in onze hitlijsten, of gewoon commerce met een cocktail in de hand?

Het verhaal achter Despacito is bekend. De Puerto Ricaanse latinartiest Luis Fonsi en rapper Daddy Yankee brachten rond de jaarwisseling een nummer uit over de manier waarop ze vrouwen versieren: kalmpjes aan, despacito in het Spaans. Een nummer 1-hit in enkele Latijns-Amerikaanse landen was het resultaat, althans tot Justin Bieber het nummer hoorde in een Colombiaanse nachtclub. De Canadees voegde een strofe toe in het Engels, de remix werd gelanceerd en het nummer vervelde razendsnel van zuiderse dansvloerbanger tot wereldwijde zomerhit.

Sinds deze week is Despacito meer dan 4,6 miljard keer gestreamd. Sorry, ook van Justin Bieber, staat op 4,38 miljard, Shape of You van Ed Sheeran mag met zijn 4,07 miljard streams nog net mee het podium op. Aan de BBC vertelt Lucian Grainge, baas van Universal Music, dat het succes van Despacito aantoont dat streaming de muziekmarkt democratiseert. ‘Streaming maakt het mogelijk dat een song uit een andere cultuur en in een andere taal succes krijgt over heel de wereld.’

Streaming maakt het mogelijk dat een song uit een andere cultuur en in een andere taal succes krijgt over heel de wereld.

Lucian Grainge, baas Universal Music

Dat het nummer zijn succes misschien vooral te danken heeft aan Biebers inbreng is voor Grainge van minder belang. ‘We hadden iets dat al goed was en brachten het tot hoogten die tot daarvoor niet te bedenken halen.’ Hetzelfde is te horen bij Fonsi. ‘We leven in interessante tijden waarin mensen ons willen verdelen. Ze willen muren bouwen. Maar wij hebben een nummer dat mensen en culturen samenbrengt, dat maakt me trots’, zegt Fonsi aan de BBC.

‘I don’t know the words so I say burrito.’

Justin Bieber tijdens een uitvoering van u003cemu003eDespacitou003c/emu003e

Er zijn meerdere redenen om cynisch te zijn over dit verhaal. Justin Bieber zelf leverde de belangrijkste reden aan toen hij het nummer zelf bracht. Niemand verwachtte ooit dat Bieber een native speaker van het Spaans zou worden, maar in een nachtclub kwam hij niet verder dan ‘I don’t know the words so I say burrito.’ En toch doet Fonsi naar eigen zeggen zijn hoed af voor hem, ‘omdat hij de tijd nam om het refrein in het Spaans te leren.’

Daarnaast is het niet de eerste keer dat Spaans aandoende liedjes een tweede leven krijgen in allesbehalve Spaanse handen. Zo werd de Macarena werd pas echt een monsterhit na een remix van Bayside Boys. Shakira vertaalde haar doorbraakplaat in 2001 gewoon naar het Engels. En dan zijn er nog de tientallen zomerhits, van Livin La Vida Loca tot Dos Cervezas, waarvoor de makerszich vaak enkel van het Spaans te bedienen om te scoren tussen juli en september.

Ricky Martin

Anderzijds is Despacito meer dan een popnummer met een Spaanse tekst en een superster. Het is een schoolvoorbeeld van reggaeton, een genre dat achter de rug van alle popkenners een van de grootste stromingen in de popmuziek is geworden. Dat schreef alleszins De Volkskrant-muziekjournalist Robert Van Gijssel, en de statistieken spreken hem niet tegen. Terwijl we met z’n allen keken naar Kendrick, Vince, Kanye en Drake – met andere woorden: naar de hiphop als nieuwe rock, als nieuwe, leidende muzieksoort – haalde een zekere Maluma 1,5 miljard views op YouTube met de clip van Chantaje, zijn duet met Shakira. Da’s ongeveer het dubbele van Work van Rihanna.

En voor wie dacht dat Ricky Martin al jaren niks van betekenis meer op plaat stanste: zijn La Mordidita, een mix van reggaeton en het verwante cumbia, rondde vlot de 900 miljoen views op YouTube. En o ja, Baila Reggaeton is al enkele jaren een van de vijf best scorende streaminglijsten op Spotify.

Redenen genoeg om het succes van Despacito te verklaren, maar of Fonsi zijn aandeel in de zogenaamde democratisering van de muziekindustrie kan verlengen, is lang niet zeker. Gelukkig kwam het Puerto Rico toch wel ten goede. Althans, u hebt wellicht gelezen dat het nummer van Fonsi, Yankee en Bieber het toerisme in Puerto Rico met 45 procent zou hebben doen toenemen. Helaas ontmaskerde Madeline Friedman, een journaliste van The Washington Post, het verhaal met verve.

Met fake news is het als met Despacito: pas als het wordt overgenomen, heeft het impact. Met andere woorden, Luis Fonsi of andere Zuid-Amerikanen zullen met meer oorwurmen moeten komen om de latinrevolutie in onze hitlijsten te bestendigen. Eén conga maakt de latinrevolutie niet.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content