Vier redenen waarom wij Nickelback niet haten

Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

Inwoners van het Canadese Kensington die tijdens de komende feestdagen betrapt worden op dronken rijden, zullen bovenop een boete en een jaar rijverbod ook nog eens verplicht naar Nickelback moeten luisteren op weg naar het politiekantoor. Het onderstreept nog maar eens hoe hard de band rond Chad Kroeger gehaat wordt. Zo hard dat wel eens beweerd wordt dat het onmogelijk is ze nog te verdedigen. Vier redenen waarom wij Nickelback níét haten.

‘How You Remind Me’ is op zich niet zó’n slecht nummer

Vier redenen waarom wij Nickelback niet haten

Vraag aan honderd Vlamingen waarom ze Nickelback haten en het topantwoord is ‘omdat die zanger een jezuskop heeft’, op korte afstand gevolgd door ‘omdat How You Remind Me een irritant lied is’. Toegegeven, tegen dat eerste valt weinig in te brengen. Ten tijde van hun doorbraak torste zanger Chad Kroeger zowel een noedelcoupe als een schaamsik, een combinatie die zelfs de Heiland niet geweldig afging. Het hielp niet dat Kroeger er ook nog eens een duimring op na hield én zo’n strak kettinkje om zijn nek droeg – we geloven dat dat een choker heet.

De vraag is evenwel of dat iets over Nickelbacks muzikale merites zegt. Wij zijn daar categoriek in: neen. In morele vraagstukken vallen wij namelijk altijd terug op onze principes. Principes als: een boek beoordeel je niet op basis van de cover. Doen wij dus nooit. ‘Oké, maar als er op die bewuste cover een half slappe penis prijkt met lang krullend schaamhaar en een vreemd getrimde balzak?’ horen wij u opwerpen. ‘Wel,’ antwoorden wij dan, ‘in dat specifieke geval is dat inderdaad heel erg moeilijk. Maar zelfs dan proberen wij de denkoefening te maken: hoe zouden we dit boek beoordelen met een mooi verzorgde, fiere penis op de cover?’

En wat blijkt: How You Remind Me , het enige nummer van Nickelback dat u kent, valt een stuk beter mee als u de kop van Chad Kroeger wegdenkt. Het is catchy, het is goed opgebouwd en het heeft een tekst waarvan u zich veertien jaar later nog altijd flarden kunt herinneren. Op zich zijn dat kwaliteiten. Meer zelfs: als Ryan Adams het morgen zou coveren, is de kans niet gering dat u het ‘eigenlijk nog wel een straf nummer’ zou vinden. Wij menen dat.

Mocht het lijken alsof we Ryan Adams ‘een mooi verzorgde, fiere penis’ noemen: mogelijk is er in de analogie iets fout gelopen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

U kent er geen enkel ander nummer van

‘Noem één ander lied van Nickelback, naast How You Remind Me.’ Het is het vaakst gebruikte tegenargument van Nickelbackfans. Daar wordt vaak lacherig over gedaan, maar het is een valabel punt. Stel dat u enkel Ob-La-Di Ob-La-Da zou kennen en op basis daarvan zou oordelen dat The Beatles ‘een matige versie van Coldplay’ zijn, dan zouden wij precies hetzelfde opwerpen. Het zou dan ook zomaar kunnen dat de rest van het werk van Nickelback een verzameling White Albums is. U weet dat niet. Want inderdaad: u kent geen enkel ander nummer.

Discussie gesloten.

Ook Nickelbackfans kunnen wel eens gelijk hebben.

Nu ja. Voor de volledigheid dienen wij te vermelden dat wij wel degelijk naar het volledige oeuvre van Nickelback hebben geluisterd.

Blijkt ook kut te zijn.

Vier redenen waarom wij Nickelback niet haten

Over hun sound gaan we niets zeggen. Nickelback kan er ook niets aan doen dat ze tot de bro grunge behoren, het genre dat ons 3 Doors Down, Everclear, The Calling, Lifehouse en Alien Ant Farm schonk. Die laatste is een groep die ooit naar Michael Jacksons Smooth Criminal heeft geluisterd en dacht: ‘Op zich niet slecht, maar het mist wat distortion.’ De lat lag, kortom, niet geweldig hoog in die middens. Maar wat we Nickelback wel persoonlijk verwijten zijn de songteksten. Er zijn de infantiele lyrics, genre ‘You and me / Sitting in a Tree / F.U.C.K.I.N.G.’ uit Everything I Wanna Do. Er zijn de misogyne lyrics, genre ‘I like your pants around your feet / and I like the dirt that’s on your knees / and I like the way you still say please / while you’re looking up at me’ uit Figured You Out. En er zijn de ronduit verontrustende lyrics: ‘You can slap me in the face / You can scream profanity / Leave me here to die alone, but I’ll still follow you home’ uit Follow You Home.

Maar goed: u weet dat dus niet. Technisch gesproken hebben de Nickelbackfans nog altijd een punt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Nickelback haten is mainstream

In 2010 werd een Facebookwedstrijd opgestart om een willekeurig op foto vastgelegd zuur augurkje meer likes te bezorgen dan de fanpagina van Nickelback. Het zuur augurkje won uiteindelijk met ruim anderhalf miljoen stemmen, vijftigduizend meer dan Nickelback.

Daar is hard mee gegniffeld.

Terecht.

Vier redenen waarom wij Nickelback niet haten
© gf

Wat u zich evenwel niet realiseerde, is dat die petitie tegelijk een van de voornaamste redenen is om Nickelback níét te haten. Wij expliqueren. De dieper liggende reden waarom u Nickelback haat, is omdat ze de commerciële, formulaire versie van grunge zijn. Nickelback verhoudt zich tot Pearl Jam als Limp Bizkit tot Rage against the Machine, Black Eyed Peas tot Outkast en late Editors tot vroege Editors: de platte naloper van iets wat fris en credibel was. U verafschuwt Nickelback om dezelfde redenen waarom u Limp Bizkit, Black Eyed Peas en de laatste plaat van Editors haat: het is een manier om duidelijk te maken dat u niet tot de mainstream behoort. Alleen: u bent niet de enige die dat doet. Meer dan over Nickelback zelf zei de petitie iets over de haat voor Nickelback. Iedereen haat Nickelback. Nickelback haten is mainstream geworden.

Precies daar zit het probleem. Het is wat wij de U2-paradox noemen. Als je een gedateerde stadionrockgroep haat omdat haar muziek mainstream is, maar die haat voor gedateerde stadionrockgroepen net mainstream is, zit er maar één ding op: stoppen met haten.

Of ze haten om ándere redenen, natuurlijk.

Kan ook.

Nickelbacks cover van We Will Rock You al gehoord?

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het is niet de meest lachwekkende groep aller tijden

Heel eerlijk: als we de tussentijdse balans opmaken van onze défense van Nickelback, moeten we toegeven dat we vooralsnog niet geweldig succesvol gebleken zijn. Gelukkig hebben we ons beste argument tot het laatst bewaard. Nickelback kan, anders dan het internet claimt, niet de meest lachwekkende band aller tijden zijn.

Dat is namelijk Creed.

Vier redenen waarom wij Nickelback niet haten

Ga maar na. Het enige nummer dat u van Creed kent, is het potlood-in-oog-irritante Higher . Met Scott Stapp hebben ze een frontman die evenveel weeë muskusgeur uitstraalt als Chad Kroeger. Ze specialiseerden zich in een soort mainstreampostgrunge die de herinnering aan Pearl Jam bezoedelde. En dan is er nog het argument dat u finaal over de streep zal trekken: de frontman heeft ooit een sekstape gemaakt.

Korte pauze.

Wij wachten namelijk al drie jaar om dat verhaal in een stuk te kunnen smokkelen.

Groots momentje voor ons.

Bon. Gaat-ie.

In 2006 wist Red Light District de hand te leggen op een homevideo van Scott Stapp, die enkele jaren eerder gestolen was uit zijn huis. Op de beelden was te zien hoe een dronken Stapp samen met Kid Rock en enkele groupies een 45 minuten durende orgie beleeft. De tape werd uiteindelijk nooit uitgebracht, maar er lekte wel één detail uit: op een bepaald moment, terwijl hij oraal bevredigd wordt, uit Stapp de woorden: ‘It’s good to be the king!’

We herhalen: ‘It’s good to be the king!’

U begrijpt: Nickelback kan hoogstens de tweede meest lachwekkende band aller tijden zijn.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content