Velen zochten een schuilplaats voor de hevige regen. Toen de eerste thrash metalnoten echter uit de gitaren van het legendarische Slayer klonken, kolkte de dansvloer en vlogen metalheads als flipperballen tegen elkaar. Dat ze nog steeds de beste thrash metalband ter wereld zijn, dat moeten ze al lang niet meer bewijzen.
PLUS: Ook zonder de onlangs gestorven gitaarheld Jeff Hanneman stond Slayer zijn mannetje. Dat is ook normaal voor een groep die al sinds 1981 actief is en als de beste thrash metalband ter wereld geldt. Zanger/bassist Tom Araya stond relaxt te spelen. Soms kon er zelfs een lachje vanaf.
Zo standvastig op zo’n gigantisch podium voor zoveel mensen, het was alsof hij het weer als een soort Metalzeus controleerde en de nattigheid als decor had verkozen. Het publiek maakte er alleszins lustig gebruik van, trok het bezwete t-shirt uit en pakte al moshend en masse een douche op de favoriete Slayersongs.
Van ‘God Hates us All’, ‘Dead Skin Mask’ en ‘Raining Blood’ tot het Hannemantweeluik ‘Angel of Death’ en ‘South of Heaven’, Slayer stelde het massapubliek tevreden. Elke aankondiging van elk volgend nummer werd enorm hard toegejuicht.
De Hannemantributes mochten de set beëindigen, nadat er op de achtergrond ook een gigantisch bieretiket met daarop Hannemans naam en de slogan ‘Still Reigning’ verschenen was.
MIN: Niet van toepassing. Het mocht graag nog wat harder regenen.
Sebastian Roth
