Shamir @ Pukkelpop: af met de ketens

Shamir © Wouter Van Vaerenbergh

Dag vier, de oren en voeten zijn niet meer in allerbeste conditie. Laat ons dus met iets licht verteerbaar beginnen, dachten we. De androgyne electropop van Shamir ging er dan ook vlot in.

Gender en seksualiteit zijn nog maar eens een hot topic dezer dagen. Van Caitlyn ‘ex-Bruce’ Jenner tot het gelegaliseerde homohuwelijk in de VS, van Conchita Wurst tot Ruby Rose, de actrice uit Orange is the New Black, die zich openlijk ‘man noch vrouw’ noemt. Transgender, of genderneutraliteit, is het nieuwe zwart.

Ook de jonge Shamir Bailey wil in geen enkel hokje passen. Zowel z’n verschijning als zijn hoge stemgeluid zijn androgyn, de knalgele gelnagels en het roze hemd dan weer ver voorbij de ambiguïteit. Samen met een drummer, toetseniste en zangeres stak Shamir van wal zoals hij doet op het album Ratchet, met de ballade Vegas; een nogal belegen ode aan z’n thuisstad. Celine Dion, iemand? Met de speelse hip-house van Regalur maakte Shamir gelukkig snel diets waarom hij in de Dance Hall staat. Een paar enkelingen vergaten op slag dat deze vierde Pukkelpopdag nu al de warmste is en kwamen zowaar in beweging.

Popmuziek is al lang geen vies woord meer, en de popliedjes van Shamir zitten goed in elkaar. Zijn teksten zijn vaak gevoelig en/of confronterend, maar de beats mikken op vervoering. Call It Off en Hot Mess – waarin de stem van Shamirs zangpartner vervormd werd tot een mechanische bariton – hadden perfect op de dansvloer gepast van Dancetaria of The Warehouse, de clubs waar disco en house eind jaren zeventig de ketenen rond de homobeweging doorknipten. ‘Only when I’m dancing I feel this free’, zong Madonna ooit, toen ze nog een tomboy was, rond dezelfde periode dat Sylvester – waarschijnlijk de eerste, zwarte, openlijk homoseksuele popster – ‘I feel real’ tot een discomantra verhief. Shamir zet die traditie verder.

Hij heeft nog een lange weg te gaan, het gimmickgehalte moet hij nog zien kwijt te spelen. Maar zelfs met al die koketterie is Bailey een geloofwaardige, frisse verschijning aan het popfirmament. ‘Adulthood is one big mess’, zingt hij tijdens afsluiter Make A Scene, so why not go out, and make a scene?’. Goed gehoord, jongelui?

Het fotoverslag van Shamir vind je hier.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content