Rock Werchter – Dag 3: Tame Impala(*****) zweefde op een rock ’n rollwolk
06-07-2013, 21:13Bijgewerkt op: 07-12-2020, 17:36
(19u55, The Barn) De Australische psychedelische rockers zetten een bijna perfecte set neer en namen het publiek mee in een droom, waaruit je niet wou ontwaken.
PLUS: Tame Impala was meeslepend, dansend, dromerig, extravert en ingetogen. Tame Impala was alles tegelijk. Zonder dat het hen een druppel zweet kostte, bouwde het vijftal slim de spanningsboog tot een finale, memorabele climax. Toegegeven, de eerste twee nummers bleven nog wat op de vlakte en zijn verder niet het vermelden waard, maar hun 7 nakomers waren pareltjes.
Het zevenluik startte met ‘Mind Mischief’, dat voor de gelegenheid zijn samengeperste baslijn van op ‘Lonerism’ wat demperde en zo het perfecte voorgerecht vormde voor wat kwam. Het swingende ‘Solitude Is Bliss’ en de sarcastische boemeltrein van ‘Keep On Lying’ rolden de rode loper uit voor het absolute hoogtepunt van de set: ‘Half Full Glass Of Wine’. Een nummer van op hun allereerste EP, dat vereerd werd met de beste outro/jam/rock ’n roll-ode, die je deze vierdaagse zal horen.
De rest van het verhaal is een aaneenschakeling van forehand winners. De genetisch gemanipuleerde kruising tussen Led Zeppelin en Kasabian in ‘Elephant’. ‘Feels Like We Only Go Backwards’ dat, ondanks zijn vals depressieve tekst, verplicht om te dansen en ten slotte ‘Apocalyps Dreams’. Vuiler en vettiger dan op cd en een gepast einde van bijna perfect set.
MIN: De set overlapte voor een half uur met die van Nick Cave & The Bad Seeds. Een schande.
HOOGTEPUNTEN: ‘Solitude Is Bliss’, ‘Half Full Glass Of Wine’ en ‘Feels Like We Only Go Backwards’
