Er wordt vaak gezegd dat er op muzikaal vlak bij onze Noordeburen weinig noemenswaardigs gebeurt. Dat is echter buiten Blaudzun gerekend. Dit achtkoppige gezelschap opende het Cactusfestival alvast in stijl.
Voor Cactus, een driedaags festival dat plaats vindt in het Minnewaterpark in Brugge, is kleinschaligheid geen scheldwoord. Je hoeft er niet als een kip zonder kop van het ene podium naar het andere te rennen, maar krijgt er volwaardige optredens geserveerd. Omdat genieten belangrijk is.
BLAUDZUN (17u10-18.10) ***
PLUS: Er wordt vaak gezegd dat er op muzikaal vlak bij onze Noordeburen weinig noemenswaardigs gebeurt. Dat is echter buiten Blaudzun gerekend. Dit achtkoppige gezelschap, onder leiding van zanger-gitarist en songwriter Johannes Sigmond en genoemd naar een Deense wielrenner, opende het Cactusfestival alvast in stijl. Met haar derde cd, ‘Heavy Flowers’, wist de groep ook bij ons al een bescheiden aanhang te verwerven.
Het publiek reageerde dan ook enthousiast op keltisch geïnspireerde folkrocknummers als ‘Who Took the Wheel?’, ‘Solar’ en de Afrekeninghit ‘Flame on My Head’. Door haar gedrevenheid en rijke instrumentatie (viool, xylofoon, accordeon, trompetten en occasioneel banjo en mandoline) riep Blaudzun afwisselend herinneringen op aan The Waterboys en -op de iets stormachtiger momenten- aan Arcade Fire. Soms hielden ze even de pas in, om er daarna net nog een tikje krachtiger tegenaan te gaan.
Yep, dit groepje heeft gevoel voor drama, maar naar het gefluit in ‘We Both Know’ te oordelen, is het zeker niet gespeend van frivole trekjes. Een aardige binnenkomer kortom, en prima geschikt om het publiek in de stemming te brengen voor een gevuld festivalweekend.
MIN: U hoort ons niet zeggen dat Blaudzun geen uitstekende song schrijft, maar qua sound doet ze nog iets te vaak denken aan andere bands om ons onvoorwaardelijk door de knieën te doen gaan.
HOOGTEPUNTEN: ‘Flame On My Head’, ‘Solar’, ‘Elephants’…
QUOTE: “Gaat het goed, Cactus? (naar de bewolkte hemel wijzend:) Mooie zomer hebben we weer, hé? Ik heb zo het gevoel dat we over tien jaar alleen nog over ‘indian summers’ zullen spreken.”
Dirk Steenhaut
