Recensie Savages (*****): Losgeslagen wild

© Koen Keppens

(21u55, Club) Vergeet Britpop, hier zijn Savages: vier wilde wijven uit Londen die in de Club van Pukkelpop een ondoordringbare klankmuur van eigties-punk boetseerden.

PLUS
Het Londense postpunkcombo Savages heeft lak aan de door sociale media gedomineerde information age, en aan de regeltjes die de hedendaagse popmuziek hen voorschrijft. Het debuut ‘Silence Yourself’ is een welgemeende fuck you; een brutale maar intense gitaarplaat, geworteld in de punk- en new wave-traditie van de vroege jaren tachtig. Savages zijn even poëtisch als Patti Smith, even gevaarlijk als The Birthday Party en even donker als Joy Division.

Ook hun doortocht in de Club van Pukkelpop was een krachttoer van jewelste. ‘I need something new in my ears’, kermde de androgyne zangeres Jehnny Beth, terwijl haar backing band (bestaande uit gitariste Gemma Thompson, bassiste Ayse Hassan en drumster Fay Milton) een ondoordringbare klankmuur van eighties-punk boetseerde.
Nine Inch Nails hadden op de Main Stage net verschroeiend uitgehaald met afsluiter ‘Head like a Hole’, maar qua explosiviteit en brutaliteit moesten Savages niet onderdoen. In tegendeel: deze meiden gingen in songs als ‘Shut Up’, ‘I Am Here’, ‘Hit Me’ en ‘Husbands’ tekeer als losgeslagen wild.
MIN
Niet van toepassing.
HOOGTEPUNTEN
‘I Am Here’, ‘She Will’, ‘Hit Me’, ‘Husbands’

QUOTE
‘I Am Here, no more fear’, predikte Beth als een charismatische sekteleider.

Michael Ilegems

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content