Bijzonder fraaie verschijning van Aluna, fraaie heupwiegende lolitamoves ook, maar eerder platte passage van het Londense duo waarop het publiek lauw reageerde.
PLUS
Veel buzz rond Aluna Francis en George Reid, samen AlunaGeorge. Tweede plaats op BBC’s prestigieuze Sound of 2013, een single met Disclosure die aardig marcheerde en een poppy r&b-debuut dat een paar weken in de platenwinkels ligt: genoeg redenen om de Londenaars tot een van de te ontdekken namen op Pukkelpop te bombarderen.
Haar verschijning in de Dance Hall deed die verwachtingen alleen maar toenemen: ellenlange benen die eindigden in een miniminishort – geinig om te zien hoe de blik van het mannelijk gedeelte van het publiek in geen tijd naar het podium werd gezogen. Fraaie heupwiegende lolitamoves ook: Francis was duidelijk gekomen om te dansen – en het publiek aan het dansen te krijgen. Iets waar ze met White Noise en de Montell Jordan-cover This Is How We Do It ook prima in slaagde. Alleen bleef het daarbij.
MIN
Ding is dat we van haar optreden hetzelfde denken als van haar plaat Body Music: goede singles, maar te veel vulling. Op haar best doet ze fantastische dingen met de nineties r&b van pakweg Aaliyah, maar voor elke deugdelijk zwoele song, heeft ze wel een tienerpopniemendalletje waarbij de naam ‘Nicki Minaj’ in het hoofd springt – zelden een goede referentie.
Komt nog bij dat de geluidsmix in de Dance Hall behoorlijk rommelig klonk, waardoor de grote sterkte van AlunaGeorge – haar zachte, zwoele stem – wegviel. Wat restte had niet veel meer om het lijf dan Francis zelve: een eerder platte passage waar het publiek lauw op reageerde. Goede miniminishort wel, we blijven het benadrukken.
HOOGTEPUNT
Your Drums, Your Love. Wij horen AlunaGeorge graag traag gaan.
QUOTE
Geen. Aluna was niet van het interactieve type.
Geert Zagers
