(16u55, Marquee) Vorig jaar mistten de nachtraven van The Horrors hun afspraak met Pukkelpop wegens u-weet-waarom, dit jaar mochten ze alsnog de Marquee de daver op het lijf spelen.
PLUS
Het tijdperk waarin The Horrors er om bekend stonden er live een agressief zootje van te maken ligt ver achter ons; de part-time punks van weleer zijn volwassen geworden. Een sound die staat als een spookhuis, met vooral gitarist Joshua Hayward die met zijn mooie collectie Fendergitaren (we telden minsten 3 kleurtjes) een stevige, uit feedback en distortion opgetrokken geluidsmuur metselde. Het erg snedig gebracht Endless Blue (met zweverige dubintro) en het net als op plaat negen minuten lang uitgesponnen Sea Within A Sea (Morricone meets Moroder meets Joy Division) waren solide lappen noiserock waar niks op af te dingen viel.
MIN
Misschien zijn The Horrors iets te volwassen geworden. Ooit stonden ze in de Britse muziekbladen bekend als een bende schuimbekkende maniakken, tegenwoordig gaat het er heel beschaafd aan toe. Té beschaafd. Hier en daar een deuk in hun wall of sound zou niet misstaan. Songs uit hun debuut Strange House werden netjes overgeslagen. Vooral zanger Farris Badwan alias Magere Hein (twee meter zwarte skinny jeans, zwarte shirt met lange mouwen en zwarte laarsjes) gaf bij momenten de indruk van een gedomesticeerd podiumbeest. Misschien dat het binnen priemende zonnelicht door deze notoire nachtraven slecht werd verdragen, maar al bij al was de passage van The Horrors op Pukkelpop 2012 een tamme bedoening.
HET YOUTUBE-MOMENT
Tijdens het refrein van Still Life (een stadiumballade in vermomming) ging de gebalde vuist van Badwan toch eens stoer de hoogte in, en samen met hem alle handjes van de Marquee.
SETLIST: MIRRORS IMAGE / WHO CAN SAY / I CAN SEE THROUGH YOU / SCARLET FIELDS / ENDLESS BLUE / SEA WITHIN A SEA / STILL LIFE / MOVING FURTHER AWAY
