Bristol boven in het Openluchttheater Rivierenhof. Support-act Joe Volk was volstrekt overbodig, maar zijn stadsgenoten van Portishead zorgden voor een betoverend luisterspektakel.
De Britse triphoppers van Portishead (****) werken dezer dagen naarstig aan een vierde plaat – de opvolger van ‘Third’ uit 2008 -, maar ontvluchten de studio deze zomer voor een aantal festivaloptredens in onder meer Frankrijk en Spanje. In de aanloop daarnaar kwam de band rond zangeres Beth Gibbons en klankleverancier Geoff Barrow dinsdag opwarmen in het Openluchttheater Rivierenhof.
Een doorsnee try-outje werd het geenszins. De slepende midtempo-rocker ‘Silence’ zette het melancholische maar magische luisterspaktakel met verve in gang. Opvolger ‘Hunter’ – voorzien van een verslavend synthmotiefje – hypnotiseerde, het percussieve ‘Nylon Smile’ begeesterde en het door geflipte scratches voorgestuwde ‘Mysterons’ was een heupwieger van formaat. Welkom in het universum van Portishead.
Zangeres Beth Gibbons, als vanouds aan haar microfoonstandaard gekluisterd, haspelde haar in weemoed gedrenkte teksten af met een zelden geziene bezieling, alsof elke noot die ze uitkraamde haar deed kermen van de pijn. Alex Callier zat er vol bewondering naar te luisteren – die grain! Hun herwerking van Massive Attack – die andere triphopband uit Bristol – mag het nog zo goed doen in de hitlijsten, aan een Portisheadcover waagt Hooverphonic zich maar beter niet.
Passeerden nog de revue: akelig perfect uitgevoerde versies van de classics ‘Sour Times’, ‘Over’ en ‘Roads’, het rauwere, naar industrial neigende ‘Machine Gun’ en de wat opgewektere synthesizer-rollercoaster ‘Chase The Tear’ – een benefietsong ten behoeve van Amnesty International.
Warm-up concert of niet, dit was een Portishead grand cru. Vrolijk werden we er niet van, maar beklijvend was het des te meer.
SETLIST: Silence / Hunter / Nylon Smile / Mysterons / The Rip / Sour Times / Magic Doors / Wandering Star / Machine Gun / Over / Glory Box / Chase the Tear / Cowboys / Threads // Roads / We Carry On
Michael Ilegems
