Paolo Nutini @ Rivierenhof

De half-Italiaanse, half-Schotse posterboy Paolo Nutini had niet veel langer dan tien seconden nodig om in het Rivierenhof met onweerstaanbare ska danspasjes te ontlokken bij het publiek.

Een piepjonge half-Italiaanse, half-Schotse posterboy die erin slaagt het Rivierenhof tot twee maal toe te vullen: daar nemen wij deemoedig ons hoedje voor af. Dik een jaar geleden waren we nochtans niet weinig argwanend toen iemand zijn behoorlijk silly gedoopte tweede, ‘Sunny Side Up’ in onze handen plofte. Welgeteld tien seconden duurde het toen, voor we beseften dat die vooroordelen volkomen uit de lucht gegrepen waren.

Veel langer had Nutini gisteren in het Rivierenhof niet nodig om te bevestigen. Onder een druilerige hemel stampte hij -net als op de plaat – zijn set op gang met ‘Ten out of Ten’, een wulpse en compleet onweerstaanbare ska die direct wat danspasjes ontlokte bij het publiek. Dat de jonge god – 23 is hij ondertussen – niet wenste te teren op zijn imago van womaniser, werd al heel snel duidelijk: zijn interactie met de hitsige meisjes op de eerste rijen beperkte zich voornamelijk tot wat onverstaanbaar schots gewauwel. Iets waar we niet al te rouwig om waren, want in de plaats kregen we veel goeie muziek.

De met gravel bedekte stembanden van Nutini – de meeste van zijn collega’s moeten zich een carrière lang klem zuipen om nog maar in de buurt van dat geluid te komen – baanden zich een weg door een set songs die zowat elke stijl uit ’the great old songbook’ aanraakten: funk, soul, gospel, pop, folk, rock, folkrock, you name it. Nutini had een achtkoppige band mee om al die stijlen te versmelten tot een mooi geheel, en dat resulteerde in een schare aan hoogtepunten.

Om er een paar te noemen: de prachtige bleekschetengospel ‘High Hopes’ en het solo gebrachte en fabuleus mooie ‘These Streets’. U wilt meer? Het met samenzang à la The Byrds doorspekte ‘Growin’ Up’ en ‘Chamber Music’, met een verrassend mooi slot op akoestische gitaar, en we krijgen er echt geen genoeg van: de aanstekelijke riff in ‘Jenny Don’t be Hasty’, het met slide-gitaar gestutte ‘New Shoes’, de rake cover van Harry Nilson’s ‘Everybody’s Talkin’ en natuurlijk de perfecte afsluiter ‘Last Request’.

Uiteraard waren er ook wat mindere kantjes aan het concert, maar die waren vooral van technische aard. Een piano die te laat wordt aangezet in ‘Coming Up Easy’, of erger, een strijkkwartet dat wel te horen maar niet te zien is in ‘Worried Man’ (hoe zou dat komen). Hoe dan ook, het zijn slechts kanttekeningen op weer een voortreffelijk avondje Rivierenhof.

Setlist:

1 10/10

2 Alloway Grove

3 High Hopes

4 These Streets

5 Bear Me in Mind

6 Growin’ Up

7 Candy

8 Chamber Music

9 Worried Man

10 Everybody’s Talkin’

11 Coming up Easy

12 Funky Cigarette

13 Pencil Full of Lead

14 Sleepwalking

15 New Shoes

16 No Other Way

17 Jenny Don’t be Hasty

Bis 1 Tricks of the Trade

Bis 2 Time to Pretend

Bis 3 Last Request

Jeroen Van Alsenoy

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content