My Brightest Diamond @ Botanique: Hoe je het publiek gracieus op de heupen kunt werken

De jongste jaren was ze vaak in een klassieke context te horen. Maar in de Botanique, waar ze haar nieuwe cd ‘This Is My Hand’ kwam voorstellen, injecteerde My Brightest Diamond haar songs eindelijk weer met een gulle portie rock-‘n-roll. Er mocht zowaar zelfs gedanst worden.

DA GIG: My Brightest Diamond in de Rotonde van Botanique, Brussel op 24/10.

IN EEN ZIN: Het was al sinds haar passage in de ABClub in 2007 geleden dat we Shara Worden nog zo intens hadden zien rocken.

HOOGTEPUNTEN: ‘Inside A Boy’, ‘Pressure’, ‘I Am Not the Bad Guy’, ‘Lover Killer’, ‘High Low Middle’, ‘Freak Out’…

DIEPTEPUNTEN: geen.

BESTE QUOTE van Shara Worden: “Toen ik aan mijn nieuwe plaat werkte, beeldde ik me een groep mensen in die samenkwamen rond een kampvuur om samen te zingen en elkaar griezelverhalen te vertellen. Zo weet je meteen wat je te doen staat.”

Shara Worden, de veertigjarige zangeres uit Detroit die zich al een decennium verschuilt achter het pseudoniem My Brightest Diamond, pendelt vlotjes tussen pop en avant-garde. Ze is klassiek geschoold en verzaakte aan een carrière als operazangeres om haar eigen muziek te kunnen maken. Op ‘This Is My Hand’, haar onlangs verschenen vierde langspeler, is zo goed als iedere song uit het ritme ontstaan, wat verklaart waarom het werk van de artieste dezer dagen minder cerebraal en directer klinkt dan vroeger. Wanneer je Worden in Brussel op het podium wild op en neer zag springen en met zichtbaar plezier stennis hoorde schoppen met haar elektrische gitaar, kon je amper geloven dat diezelfde zangeres ook een gereputeerde Schubert-vertolkster is, of dat ze occasioneel met barokensembles optreedt.

Op haar jongste plaat ging My Brightest Diamond aan de slag met een heuse ‘marching band’. Tijdens haar huidige tournee zijn die koperblazers en percussionisten echter enkel van de partij in landen waar een subsidie dat financieel haalbaar maakt. In de Botanique koos de zangeres dus voor een meer rudimentaire trioformule en zelfs díe bleek niet vanzelfsprekend te zijn. Enkele dagen geleden werd plots duidelijk dat de Duitse drummer met spoed een ernstige heelkundige ingreep moest ondergaan, zodat Worden het Scandinavische gedeelte van haar concertreis noodgedwongen in haar eentje, met backingtapes, diende af te werken. Uiteindelijk liet ze de Amerikaanse slagwerker Tim Mulvenna overvliegen om haar uit het slop te helpen. De man verscheen weliswaar met een enorme jetlag op het podium, maar dat viel gelukkig nergens aan te merken. Ook bassist en synthspeler Fontaine Burnett, een oudgediende van Chaka Khan en Wynton Marsalis, kweet zich voorbeeldig van zijn taak.

Visceraal

Op de setlist prijkten uiteraard veel songs uit het nieuwe ‘This Is My Hand’, een plaat over de liefde in al haar verschijningsvormen, maar My Brightest Diamond putte ook uit haar vorige drie langspelers en mikte daarbij systematisch op de heupen. Veel ruimte om te dansen was er helaas niet, want de Rotonde liep zó vol dat je het gevoel kreeg dat de toeschouwers met een schoenlepel naar binnen waren gewrikt. ‘Pressure’, over de vaststelling dat de mooiste dingen in het leven vaak onder hoogspanning tot stand komen, werd ingeleid door een explosieve drumroffel en zette de toon voor de rest van de avond. Aanvankelijk verschanste Shara Worden zich achter haar keyboards en machines, maar met het oog op het stuiterende ‘I Am Not The Bad Guy’, ooit bedacht voor een festival dat in het teken stond van Buster Keaton-films, greep ze naar haar gitaar, waarmee ze een rauwe, viscerale sound voortbracht die herinnerde aan haar periode met de rockband AwRY.

My Brightest Diamond toonde zich in de Botanique regelmatig van haar energiekste én toegankelijkste kant. ‘Before the Word’ was bijvoorbeeld gelardeerd met poppy ‘ooh-ooh-oohs’, terwijl ‘Lover Killer’ zich, met zijn handclaps en elastische funkbas, aandiende als een potentiële radiohit. ‘So Easy’ -“ik associeer dit nummer altijd met een dagje op het strand”, meldde de zangeres- klonk ontspannen, zonder dat de energieke groove verloren ging. Tijdens ‘Resonance’ noteerden we dan weer adjectieven zoals etherisch, grillig en abstract. ‘A Bronze Head’ was een even verrassende als geslaagde bewerking van een gedicht van William Butler Yeats en ook ‘Apparition’ had een literaire oorsprong. Het was oorspronkelijk een lied van Claude Debussy op tekst van Stéphane Mallarmé, waar Shara Worden een nieuwe melodie voor had bedacht.

Gitaarerupties

Uit ‘All Thing Will Unwind’, haar vorige cd, die tot stand kwam met de hulp van het kamerorkest yMusic, putte ze ‘Be Brave’ (een nummer waarin ze vooral zichzelf moed leek in te spreken), het swingende ‘High Low Middle’ (een bedrieglijk frivool klinkend strijdlied voor de underdog) en het voor haar zoontje Constantin geschreven en solo gebrachte ‘I Have Never Loved Someone the Way I Love You’ (een pakkend slaapliedje in briefvorm).

In ‘Apples’, dat bij gebrek aan een melodie vooral op het ritme dreef, bediende Worden zich van een duimpiano. De set zou eindigen met nog een andere song uit ‘A Thousand Shark’s Teeth’, ‘Inside A Boy’, dat subtiel ingetogen begon, maar waarin algauw dodelijke gitaarerupties te registreren vielen. Het was al sinds haar passage in de ABClub in 2007 geleden dat we My Brightest Diamond nog zo intens hadden zien rocken.

Een soortgelijke gedrevenheid viel op in ‘Freak Out’ , dat zijn titel niet had gestolen en jammer genoeg als enige nummer uit ‘Bring Me the Workhorse’ de eindstreep had gehaald. De avond werd besloten met hommages aan twee invloedrijke diva’s uit het verleden: Peggy Lee en Nina Simone. Hoewel het vingerknippende ‘Fever’ prima werd vertolkt, voegde Shara Worden er niet echt iets aan toe. Het was veeleer een excuus om zich even onder het publiek te begeven en wat extra luchtigheid in de show te stoppen. Met ‘Feeling Good’ -bluesy, grofkorrelig en afgekloven- trok My Brightest Diamond een sierlijke streep onder een uitstekend concert en bewees ze alweer dat ze, qua vocale souplesse, vandaag nauwelijks concurrentie te duchten heeft. De slotsom is dan ook gauw gemaakt: dit was anderhalf uur magie van een unieke dame.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Pressure / I Am Not the Bad Guy / Before The Words / Be Brave / Lover Killer / High Low Middle / So Easy / A Bronze Head / Resonance / I Have Never Loved Someone the Way I Love You / Apparition / Apples / Inside A Boy // Freak Out / Fever / / Feeling Good.