Muzikant Johan Stollz overleden: ‘Ik heb meer in een hotelkamer geleefd dan in een huis’

Lissewege -- Johan Stollz jubileum © KW/BP
Ilse Naudts
Ilse Naudts Journalist Krant van West-Vlaanderen

Muzikant Johan Stollz is overleden. Krant van West-Vlaandereninterviewde hem in oktober vorig jaar over Concerto voor jou, Natasha en de rest van zijn carrière. ‘Mijn muziek bracht mij de hele wereld rond, in Brugge voel ik mij thuis.’

Dit interview werd opgetekend door Ilse Naudts voor Krant van West-Vlaanderen en verscheen op 6 oktober 2017.

Hij tokkelde op zijn piano in de chalet van Richard Burton en Liz Taylor, voor wereldsterren als Charlie Chaplin, Roger Moore, Petula Clark, Frank Sinatra en Barbra Streisand. ‘Ik treed nog ongeveer een keer per week op. Soms meer, soms minder. Het leven van een artiest is niet in een schema te vatten. Daarom ben ik ook slecht met agenda’s en horloges’, knipoogt hij.

In Lissewege viert de charmezanger zijn zestig jaar als professioneel artiest. Strak in het pak en op zijn neus die kenmerkende grote, donkere bril van waaronder lachende ogen je aankijken. De jaren lijken geen vat te hebben op Johan Stollz. Flamboyant, levenslustig, maar bovenal op en top professioneel muzikant.

‘Mijn vader was houthandelaar en was absoluut niet muzikaal. Mijn moeder kon een beetje piano spelen. Zelf speel ik van mijn vierde. Ik tokkelde de deuntjes van de radio na. Op mijn zesde trad ik al op tijdens communiefeesten.’

‘Voor ik het wist, trad ik op in hotels in Monrovia, Liberia en Abidjan, Ivoorkust. Heel Afrika heb ik gezien.’

Een muziekcarrière was allesbehalve de droom van zijn ouders. ‘”Daar gaat ge uw kost niet mee kunnen verdienen, jongen”, zei mijn moeder. Mijn vader wou dat ik talen leerde, dus ging ik in Malonne, in Wallonië naar het middelbaar. Daar ben ik hem dankbaar voor. Want net die talenkennis bleek cruciaal in mijn muzikale loopbaan. Ik zing liedjes in vijf talen: Nederlands, Frans, Duits, Engels en Spaans. Zelfs in het Italiaans ken ik een twintigtal songs.’

Casino Middelkerke

‘Op mijn 17de stierf mijn vader in een ongeval. Ik was enig kind. Na mijn studies regelde mijn moeder een postje bij de stad Eeklo. Maar daarnaast was er altijd muziek. Ik had een bandje waarmee ik in de weekends optrad: een drummer, een saxofonist en een gitarist. We speelden in het Gentse op kermissen en bals. Toen we een jaar of twee bezig waren, hadden we naam gemaakt.’

‘Ik kreeg telefoon van Luc Rammant: “Jullie moeten eens spelen in het casino van Middelkerke.” Udo Jürgens trad daar die avond ook op. Dat is een vriend voor het leven geworden. In de zaal zat ook de Nederlandse impresario Lou Van Rees die alle grote Amerikaanse sterren naar hier haalde… Die ontmoeting heeft mijn carrière gelanceerd.’

Johan mocht een maand in Nederland gaan toeren. Een beetje tegen de zin van zijn mama, maar het artiestenbloed kruipt waar het niet gaan kan… en de globetrotter zat toen al in Johan. ‘Een maand werden er twee… en uiteindelijk was ik twee jaar weg’, lacht hij.

‘Ik heb u003cemu003eNatashau003c/emu003e duizenden keren gespeeld. Ik speel het op automatische piloot.’

‘Tijdens een optreden in Amsterdam sprak de burgemeester van Kitzbühel in Oostenrijk mij aan. En zo trok ik met mijn band naar het wintersportoord. Daar ontmoette ik Moshe Mayer, de stichter van de Intercontinental Hotels. Voor ik het wist, trad ik op in hotels in Monrovia, Liberia en Abidjan, Ivoorkust. Heel Afrika heb ik gezien.’

‘Na drie jaar, zei Moshe Mayer mij: ‘Jij bent een man voor Amerika.’ Dus speelde ik in hotels in Los Angeles, Aspen, New York… Ik was ondertussen al acht jaar weg van huis. Het was zelfs zo erg dat ik tijdens een optreden in Duitsland mijn moeder plots herkende in de zaal. Ze was met de trein naar Duitsland gereisd om haar zoon te zien. “Jongen, als jij niet meer naar huis komt, moet ik wel naar u

Komen”, zei ze. Ik heb haar gevraagd om enkele dagen te blijven en we zijn een paar keer lekker gaan eten.’

‘Ik heb meer in een hotelkamer geleefd dan in een huis. Mijn leven was boeiend, maar soms ook eenzaam. Ik ben een paar keer getrouwd geweest. Nu, met Bernadette is mijn leven stabiel. Vroeger washet turbulent. Een relatie opbouwen was moeilijk. ‘

Feestjes bij Richard Burton

‘Toen ik in het hotel Gstaad Palace aan de slag was, raakte ik aan de toog in gesprek met Richard Burton. Hij had er een chalet met Liz Taylor en vroeg me om daar te komen optreden. Twee dagen later had hij al een vleugelpiano voor mij geregeld. Elke avond speelde ik tot tien uur in het hotel en daarna nog uren op de wildste feestjes. Wat ik daar allemaal heb gezien. Drank, nachtelijke zwempartijen… onvoorstelbaar. De grootste sterren waren er kind aan huis: Petula Clark, Barbra Streisand en Charlie Chaplin.’

‘En in eigen land was ik dan nog een ‘nobody”, lacht hij. ‘Op een avond had Dries Waterschoot van de BRT mij zien optreden. Hij vroeg me om mee te doen aan Canzonissima.’ De grote doorbraak van Stollz in Vlaanderen. ‘Van Concerto voor Natasha verkocht ik meer dan 900.000 platen. Ongelofelijk toch? Van de Duitse vertaling vlogen 2 miljoen platen over de toonbank. Nog steeds vraagt iedereen naar Natasha. Een optreden is voor mijn publiek niet af als ze dat lied niet gehoord hebben. Ik heb het nummer duizenden keren gespeeld. Ik speel het op automatische piloot. Toch ben ik het niet beu, want ik heb er heel veel aan te danken.’

Zijn 60ste verjaardag als artiest viert Johan Stollz in restaurant De Goedendag in Lissewege. Hij groeide op in Eeklo, woont al twintig jaar in Oostakker, maar hij is ook West-Vlaming. ‘Eigenlijk ben ik een wereldburger, zegt hij. Ik speelde overal, nu nog trouwens.’

‘Tijdens een vakantie in België ontmoette ik een Zeebrugse hoteleigenaar. Hij stelde me voor om bij hem te komen spelen, in Hotel de la Plage. Toen heb ik een huis in Brugge gehuurd. En dat ben ik bijna dertig jaar blijven huren. Brugge was thuiskomen voor mij. Ik kreeg hier vrienden. Ik vind het nog altijd de mooiste en gezelligste stad ter wereld. Ik voel mij hier op mijn gemak. West-Vlaanderen zit in mijn hart. Mijn twee kinderen en kleinkinderen wonen hier: mijn zoon Toni in Wenduine en mijn dochter Sara in Torhout.’

‘Veel mensen denken dat ik Bruggeling ben. Het is een prachtstad, ik heb er zelfs een lied over gemaakt: Gevels, kantelen, het Minnewater…’, zingt hij.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content