Muzikale heren van stand

Maatpak en stropdas hangen klaar om de muziek van volgende heren met de nodige egards te ontvangen: Frank Sinatra, Buddy Greco, Mel Tormé en Tony Bennett.

Heren van stand, het lijkt alsof ze enkel nog in de Mad Men-reeks een welverdiende plaats krijgen. In de jaren vijftig en vroege jaren zestig vielen muzikale stijliconen als Frank Sinatra, Mel Tormé, Tony Bennett Buddy Greco en tal van mindere cocktailbar-goden elkaar voor de voeten. Het waren de jaren voor het langharig werkschuw tuig gehuchten als Woodstock overnamen en lang voor een hele generatie puisterige punkers No Future scandeerden.

Sommige crooners waren duidelijk married with the mob, maar die Italiaanse fanbasis legden hen in ieder geval geen windeieren. Of zoals Sinatra het zo mooi verwoordde : You gotta love livin’, baby, ‘cause dyin’ is a pain in the ass.

Tony Bennett – Something (1970)

Anthony Benedetto aka Tony Bennett debuteert eind de jaren veertig in New York onder de vleugels van de komiek Bob Hope. Bennett krijgt in 1950 een platencontract aangeboden bij Columbia Records en verkoopt een jaar later met de single Because Of You een miljoen exemparen. De crooner wordt vooral in de jaren vijftig en zestig populair, maar begin de jaren zeventig gaat het bergaf. Platenmaatschappij Columbia wil dat Bennett voornamelijk “hedendaagse covers” brengt. De zanger verlaat het platenlabel en eind jaren zeventig heeft Bennett noch een platencontract, noch een manager, zingt hij enkel in Las Vegas en is hij verslaafd aan drugs. De grote comeback komt weliswaar veertien jaar later wanneer MTV Tony Bennett uitnodigt om op de MTV Video Music Awards te zingen. Een jaar later behaalt zijn MTV Unplugged-sessie platina in de Verenigde Staten. Twee maanden geleden bracht de inmiddels vijfentachtigjarige zanger een nieuw album uit.

Buddy Greco – Buddy Greco Live (1966)

Armando Greco aka Buddy Greco wordt na een eerste hitsingle begin de jaren veertig, opgepikt door Benny Goodman. Greco’s versie van The Lady Is A Tramp verkoopt een miljoen exemplaren en de pianist/zanger toert in de jaren vijftig en zestig onophoudelijk doorheen de Verenigde Staten, waarbij hij ondermeer officieel ingelijfd wordt in de Rat Pack door Frank Sinatra en Sammy Davis Jr. Buddy Greco bracht vorige week een nieuw album uit en was ondermeer op Later….With Jools Holland te bewonderen.

Frank Sinatra – Francis Albert Sinatra & Antonio Carlos Jobim (1967)

Sinatra start zijn carrière bij de big bands van Harry James en Tommy Dorsey maar gaat begin de jaren veertig solo. Na een korte periode bij platenfirma Capitol Records, richt Sinatra een eigen label op, Reprise Records. Eind de jaren zestig begint het succes, ondanks de hitsingle “My Way” en zijn samenwerking met Antonio Jobim, te tanen. De filmcritici zijn niet mals voor zijn acteerprestaties in ondermeer The Naked Runner en Dirty Dingus Magee en The Beatles heersen wereldwijd over de albumcharts, maar tien jaar later slaat Ol’ Blue Eyes terug met de hitsingle (Theme From) New York New York. Frank Sinatra overlijdt achttien jaar later op drieëntachtigjarige leeftijd.

Mel Tormé – At The Crescendo (1957)

The Velvet Frog aka Mel Tormé gaat, na een succesvolle carrière bij de Mel-Tones, solo. Tormé, ooit door Ethel Waters omschreven als “the only white man who sings with the soul of a black man” wordt een gevestigde waarde in het Amerikaanse clubcircuit. Tormé’s succes verdwijnt echter bij de opkomst van de rock ’n roll. De zanger en acteur maakt mid jaren zeventig een opgemerkte comeback, waarbij hij in 1976 zowel een Edison Award als een Downbeat Award ontvangt. Mel Tormé sterft in 1999 en wordt net geen vijfenzeventig.

Francis Weyns