Deze week in Knack Focus, nu al op de site: Geike Arnaert, verlost van Hooverphonic en Alex Callier. Het verhaal achter de geboorte van een soloster.
Bovendien exclusief in avant-première: het eerste soloalbum van la Arnaert, For the Beauty of Confusion. Pas op 17 oktober in de rekken, maar nu al elke dag een nieuwe track op onze site.
Een woensdagavond in september, Elsene, de indian summer doet zijn best. Ook achter een anonieme huisgevel kunnen ze er wat van. De ICP-studio is het RCSA Anderlecht van de Belgische studio’s. Aan de muren hangen platen en foto’s van wereldsterren die hier ooit hun muziek inblikten: David Byrne, Talk Talk en zelfs The Cure namen ooit op in ICP Brussels, Belgium. Het is de laatste opnamedag van Geike Arnaerts eerste soloworp For The Beauty of Confusion. Achter het glas van de studio zingt Arnaert op hoge hakken en in een rode gloed het nummer 107 Windows de hemel in. Arnaert alleen met een pianist: toverachtig mooi.
Een paar dagen later, Brussel-stad, de indian summer draait overuren. Nieuwe rendez-vous met Geike in de lobby van het majestueuze Hotel Metropole. Ze praat stil maar tegelijkertijd heel luid en enthousiast. In naam van The Beauty of Confusion. Ze vraagt wat ik van de rest van de plaat vond. ‘Verrassend’, antwoord ik. ‘Verwarrend, soms. Maar ook mooi.’ Ze lacht, beetje verlegen en zegt dan: ‘Dank u.’
‘Dat was de bedoeling. Ik besef ook wel dat het geen gemakkelijke plaat is. In elk geval mocht het geen herhalingsoefening worden van Hooverphonic. Niet dat ik dat verleden wil verloochenen of verkleinen. Het was een fantastische tijd, maar er was iemand in de groep die de lijnen uitzette hé. Ik had een uitvoerende rol. Iets interpreteren is een kwaliteit op zich, maar ik had de behoefte om creatief meer te betekenen. En het was moeilijk om nog uit een rollenpatroon te breken dat al klaar lag.’
Een paar weken later, in een houten repetitiekot in een tuin in Ledeberg. Drie muzikanten spelen, gezichten naar elkaar. In het midden zingt Geike de ziel uit haar lijf. Het is de eerste repetitie, vertelt Christophe Calis, maar vorige week deden ze al wel een showcase. Achteraf, op de achterbank van de auto, nog veel plezier gemaakt. Teksten van de plaat vertaald in ’t West-Vlaams. 107 Windows werd Min sterre is nu zwort enzo… Ze moesten er in elk geval hard om lachen.
Stijn Tormans
Het volledige artikel leest u in de vernieuwde Knack Focus nummer 41.
