Dag 2 van de Lokerse Feesten was een dubbeltje op zijn kant: No Fun bij de puberale punk van Yellowcard en de hardcore-dubstep van Enter Shikari, Good Fun bij Iggy & The Stooges en Killing Joke.
Yellowcard (0/5)
Deze Amerikaanse poppunkers onder leiding van Ryan Key mochten de opvallend schaars bevolkte Grote Kaai komen opwarmen op dag twee van de Lokerse Feesten. Zij teren nu exact tien jaar op het succes van hun doorbraakplaat ‘Ocean Avenue’ – wij vonden ‘m tien jaar geleden al niet goed -, die ze onlangs een akoestische beurt gaven. Op de Grote Kaai hielden ze het bij hun beproefde elektrische formule: opgefokte en onoriginele skatepunk met violen. In Lokeren klonk Yellowcard als een dissonante viool. Gold deze band ooit als de soundtrack bij uw middelbare schooltijd, dan hopen wij dat u nu heeft ingezien wat voor slechte smaak u toen had. We bestraffen de festivalorganisatie met een gele kaart voor het programmeren van Yellowcard. No fun!
Enter Shikari (1/5)
Al niet veel origineler: de post-hardcore van het Britse Enter Shikari. Ook hun potpourri van hardrock, dubstep en drum & bass was niet veel meer dan een zootje ongeregeld. ‘Shikari’ betekent zoveel als ‘jager’, maar in Lokeren hebben ze volgens ons weinig harten beroofd. We hebben even getwijfeld, maar hielden onze tweede gele kaart toch nog maar even op zak – al was het maar omdat Killing Joke en Iggy & The Stooges nog moesten komen. Exit Shikari. Not much fun!
Killing Joke (3/5)
35 jaar rockgeschiedenis in a nutshell: dat was Killing Joke op de Lokerse Feesten. Killing Joke is pre-Metallica, pre-Nine Inch Nails, pre-Nirvana ook – leg de intro van ‘Come As You Are’ maar eens naast die van Killing Joke’s ‘Eighties’. Hun kruisbestuiving van agressieve rock, new-wave en industrial klonk minder confronterend, gevaarlijk en bevlogen dan in de eighties – het was allemaal een beetje statisch en monotoon -, maar de klankmuur die Killing Joke met evergreens als ‘Love Like Blood’, ‘Wardance’, ‘Rapture’ en ‘Madness’ optuigde, was bepaald indrukwekkend. Een vredevolle Wardance. Fun!
Iggy & The Stooges (4/5)
Allesbehalve statisch: de wervelwind genaamd Iggy Pop. Hij is intussen 66, en als je hem bezig ziet, lijkt het alsof zijn aders elk moment uit zijn immer ontblote lijf kunnen spatten. Maar op het podium dartelt hij nog altijd even gezwind van links naar rechts als in de begindagen. Oké, op band klinken The Stooges zonder de in 2009 overleden gitarist en mede-sterkhouder Ron Asheton als een coverband van zichzelf – getuige het nogal infantiele laatste wapenfeit ‘Ready To Die’ -, maar Iggy en de zijnen weten nog altijd verdomd goed hoe je een rollercoaster van een rockconcert neerzet. In 2005 speelden The Stooges uitgerekend in Lokeren één van de beste reünieconcerten van de laatste jaren in België, en met de onverslijtbare klassiekers ‘Fun House’, ‘Search & Destroy’ en vooral het slottrio ‘I Wanna Be Your Dog’, ‘No Fun’ en ‘The Passenger’ zorgden ze ook nu weer voor raw power van het beste soort. Good fun!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier