Leden van Mastodon, QOTSA en At The Drive-In vormen supergroep: 6 redenen waarom wij wantrouwig zijn

Troy Sanders van Mastodon. © BELGAIMAGE
Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

Gone is Gone. Zo heet de nieuwbakken supergroep met Mastodon-zanger Troy Sanders, Queens of the Stone Age-gitarist Troy Van Leeuwen, At the Drive-In-drummer Tony Hajjar en multi-instrumentalist Mike Zarin. Deze zomer nog komt er een EP – beluister hier een teaser -, later dit jaar volgt een volwaardige plaat. Zes redenen waarom wij sceptisch zijn over dit soort supergroepen.

1. ZWAN

Mèh-factor: ****

Waarom we enthousiast waren:

David Pajo van Tortoise en Slint! Slint, zeggen we u! Die Matt Sweeney, had die geen plaat met Bonnie Prince Billy gemaakt? En Billy Corgan die eindelijk uit het keurslijf van Smashing Pumpkins breekt? Kan niet slecht zijn. Oké, de naam kon iets beter. Oké, oké, véél beter. Maar toch.

Billy Corgan
Billy Corgan© Reuters

Waarom we beter eerst de plaat hadden gehoord:

Mocht u het vergeten zijn – of onderdrukt hebben – kijk dan nog eens naar de video van Lyric. Merk de sjaal-boerenpetcombo van Corgan op en laat het beeld bezinken. Zwan was geen supergroep, maar een superego met een paar supermuzikanten in de achterhoede te zijner vermaak.

Het resultaat: een worstje van een groep, waarvan je je afvroeg waarom Corgan er zoveel gedoe voor overhad om een nieuwe band samen te stellen, om dan alsnog als een flauwe rip-off van The Pumpkins te klinken.

Was dan weer wel top: de vuilspuiterij van Corgan na de split. ‘Je zult nooit meer iets van Zwan horen. Ik kom niet meer in de buurt van die mensen. Nooit nog. Ik haat ze. Schrijf dat maar in hoofdletters.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

2. MONSTERS OF FOLK

Mèh-factor: **

Waarom we enthousiast waren:

Eindelijk. Eindelijk hebben ook wij, indiesnobs, onze eigen supergroep. En wat voor eentje: Jim James van My Morning Jacket, de immer fantastische M. Ward en Conor Oberst van Bright Eyes. Het valt niet te ontkennen: dit wordt de Traveling Wilburys van onze generatie. En nee, ik heb nooit een plaat van Traveling Wilburys gehoord, maar onze pa zegt dat dat heel goed is.

Waarom we beter eerst de plaat hadden gehoord:

Voor de duidelijkheid: Monsters of Folk was geen sléchte groep. Alleen veronderstelt het gegeven supergroep dat de som meer is dan de delen. In dit geval: My Morning Jackets Z plus Bright Eyes’ I’m Wide Awake, It’s Morning plus She & Hims Volume One. Wat we kregen, was een onevenwichtige, richtingloze plaat die niet tot aan de enkels kwam van een van de bovenstaande albums. Plus: een drie uur durend monsterconcert op het Crossing Borderfestival in Antwerpen gaf ons genoeg tijd om ons enthousiasme te temperen van ‘eindelijk!’ naar ‘mwa’.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

3. SUPERHEAVY

Mèh-factor: *****

Waarom we enthousiast waren:

Mick Jagger, Joss Stone, Damian Marley, de gitarist van Eurythmics en de componist van Slumdog Millionaire: ook al hebben we werkelijk geen flauw idee hoe dat moet klinken, het gaat op zijn minst interessant zijn! En heb je al opgemerkt dat er ‘super’ zit in de bandnaam!

Leden van Mastodon, QOTSA en At The Drive-In vormen supergroep: 6 redenen waarom wij wantrouwig zijn

Waarom we beter eerst de plaat hadden gehoord:

Correctie: we hadden beter eerst de Wikipedia-pagina gelezen. Wij citeren: ‘In het begin van 2009 werkten de vijf leden samen in de Jim Henson Studios in Los Angeles, waar ze probeerden “nummers met betekenis” te schrijven. Tijdens de sessie, die 10 dagen duurde, werden 29 nummers opgenomen, met een totale speelduur van 35 uur. Enkele nummers duurden “een uur en 10 minuten” voordat ze ingekort werden.’ Uw bullshit-o-meter hoort nu in het rood te staan – net zoals tijdens de daadwerkelijke plaat: de geforceerde bedoening van drie mannen van middelbare leeftijd en één bompa die, opgesloten in een studio, wanhopig hun best doen om een jong mieke binnen te doen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

4. FREEBASS

Mèh-factor: *****

Waarom we enthousiast waren:

Jazeker, als trotse muziekkenner hebben wij de bas altijd al een onderschat instrument gevonden in de rock. Die ene bassist van Joy Division, die ene bassist van Stone Roses en die ene bassist van The Smiths: hier gaan grenzen verlegd worden! Toch?

Waarom we beter eerst de plaat hadden gehoord

Vijf dingen hebben wij geleerd van It’s a Beautiful Life. Eén: blijkt dat er maar één ding gevaarlijker is dan een supergroep beginnen, en dat is: een conceptsupergroep beginnen. Twee: woordspelingen zijn nooit goede groepsnamen. Drie bassen, three bass, freebass, hebt u hem? Drie: drie bassen samen klinken precies zoals u denkt dat drie bassen samen klinken: zompig. Vier: als je dan toch de moeite doet om een supergroep samen te stellen, steek er dan tenminste één supersongschrijver in. En vijf: als meer dan twee derde van de leden in de volksmond ‘die ene van’ heten, is een band het etiket ‘supergroep’ onwaardig.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

5. THEM CROOKED VULTURES

Mèh-factor: **

Waarom we enthousiast waren:

Josh Homme! Dave Grohl! Die ene van Led Zeppelin op wiens naam we niet kunnen komen! John Paul Jones, juist ja!

Dave Grohl, Josh Homme en John Paul Jones aka Them Crooked Vultures.
Dave Grohl, Josh Homme en John Paul Jones aka Them Crooked Vultures.© MTV

Waarom we beter eerst de plaat hadden gehoord:

Opnieuw: niet dat Them Crooked Vultures een slechte plaat was, maar het valt wel op hoe opvallend mild er gerecenseerd werd. Als u in een recensie dingen leest als – wij citeren – ‘het grootste plezier aan Them Crooked Vultures is horen hoe drie fantastisch getalenteerde muzikanten samenkomen en songs spelen gestoeld op simpele riffs die klinken alsof ze vijf minuten eerder voor de fun bedacht zijn’, staat er eigenlijk: hun songs stellen niets voor, hun riffs lijken in een-twee-drie bedacht, maar het zijn wel Josh Homme, Dave Grohl en die ene van Led Zeppelin op wiens naam ik niet kan komen, dus ik ga er een positieve draai aan geven. En zo wordt die andere grote valkuil verbloemd: supergroepen zijn niet zelden een excuus voor muzikanten om zich eens goed te amuseren. Het is hen gegund, maar wanneer hebt ú Them Crooked Vultures voor de laatste keer opgelegd?

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

6. MAGNETIC MAN

Mèh-factor: **

Waarom we enthousiast waren:

Fok Skrillex! Skream en Benga hebben zich verenigd om de wereld opnieuw te laten horen hoe de pure dubstep hoort te klinken. Wat zeg je? Was er ook nog een derde bij?

Waarom we beter eerst de plaat hadden gehoord:

Euhm, heette die derde toevallig Tiësto? Zelden zo verrast geweest door de platheid van een single als Magnetic Mans I Need Air. Niks geen pure dubstep, maar commerciële trance – en dan hoorden we elders nog flarden flauwe pop en belegen drum-‘n-bass op de plaat. Feestje, absoluut, maar met zo’n muzikanten mocht het iets meer zijn. Artistieke vernieuwing bijvoorbeeld.

Nog een euvel bij supergroepen: er wordt opvallend vaak op veilig gespeeld. Dat hoort u bijvoorbeeld op Watch the Throne van Jay-Z en Kanye, maar geen supergroep die het beter illustreert dan Magnetic Man. Pioniers van de dubstep in hun ukkie, maar samen volksmenners voor galmende hallen gevuld met groene lasers. De Skrillex-fans varen er wel bij.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content