Justice, de French Touch voorbij: ‘We hebben zelfs een naïef, romantisch liefdesliedje gemaakt’

Justice, Gaspar Augé en Xavier de Rosnay © SoMe

Hoe zou het nog zijn met Gaspard Augé en Xavier de Rosnay van Justice, tien jaar na We Are Your Friends? We gingen bij hen op visite in Parijs. ‘Uiteraard hebben de aanslagen ons geraakt, maar hoe?’

We schrijven 2006. Pedro Winter, de ex-manager van Daft Punk, baat op dat moment al drie jaar het Ed Banger-label uit, dat een mix van electro, hiphop en rock garandeert en met Radar Rider van Mr Flash al een bescheiden succesje had geboekt. Maar het is pas met We Are Your Friends dat het label écht van de grond komt. De song – een remix van Simians Never Be Alone – is getekend Justice, een Frans duo met Gaspard Augé en Xavier de Rosnay in de rangen.

We Are Your Friends heeft tijd nodig om zijn weg naar de top te vinden, maar groeit uiteindelijk wél uit tot het lijflied van een generatie jongeren dat zijn favoriete tracks naar hartenlust deelt via de op dat moment gloednieuwe website MySpace.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Na die debuutsingle verschijnen de langspelers (2007) en Audio, Video, Disco (2011), en nu is er Woman, album nummer drie. Naar aanleiding daarvan ontmoeten we het duo in de kantoren van Ed Banger in Parijs. Geen van beiden lijkt nerveus te zijn. Nochtans zijn ze eventjes weggeweest, en is de muzikale tijdsgeest intussen alweer serieus veranderd. ‘Dat klopt’, zegt Xavier de Rosnay. ‘Door lang niets van je te laten horen, neem je sowieso een risico. We worden stilletjes aan als een vintage-groep beschouwd, en krijgen we voor het eerst journalisten voor ons die jonger zijn dan ons en die nog in het middelbaar zaten toen We Are Your Friends uitkwam.’ (lacht)

We Are Your Friends blijft een klassieker – wat kan je anders zeggen van een song die als titelnummer gebruikt wordt van een Hollywoodfilm met Zac Efron als een EDM-dj die op David Guetta lijkt? – maar de French Touch 2.0 heeft intussen plaats gemaakt voor een meer zweverig en melodieus soort techno. Het lijkt Justice niet te deren. ‘Ook al zijn we historisch verwant met die French Touch via Pedro en Ed Banger, het is niet onze muzikale oorsprong. En sowieso is die stroming altijd heel uiteenlopend geweest. Daft Punk en Air, die lijken toch niet op elkaar? Hetzelfde met Mr Oizo, DJ Mehdi, SebastiAn en wij: allemaal totaal anders. Ik zat onlangs op Arte te kijken naar een documentairereeks over de French Touch. Als je alle songs uit die reeks zou uitbrengen, krijg je een heel onsamenhangende compilatie, hoor.’

Justice, de French Touch voorbij: 'We hebben zelfs een naïef, romantisch liefdesliedje gemaakt'
© SoMe

Justice is er ook in geslaagd een eigen identiteit te creëren, ook al waren hun twee vorige platen heel verschillend van elkaar. De eerste had als opzet ‘zo luidruchtig mogelijk’ te zijn, als tegengewicht voor de gedempte minimal techno die toen populair was. De tweede was eclectischer, ‘een progrockplaat, gemaakt door muzikanten die geen rock kunnen spelen’, aldus de mannen zelf. En de nieuwe? ‘Eerlijk: het is pas nu we er interviews over geven dat we daar duidelijkheid over beginnen te krijgen. Het enige wat we vooropgesteld hadden, was om met koren te werken. Dat is het London Contemporary geworden. We wilden iets met pathos maken. Een soort gospel, maar dan zonder dat religieuze.’

De meest begaafde muzikanten zijn Augé en De Rosnay naar eigen zeggen nog steeds niet. De machines zijn er om hun gebreken op te vangen. ‘Het is daarom ook dat we niet om de twee jaar een plaat uitbrengen. Dat we niet zo technisch onderlegd zijn, maakt dat we tijd nodig hebben om te bereiken wat we willen.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De opnames van Woman gingen in januari 2015 van start, en namen anderhalf jaar in beslag. Ondertussen werden er in ‘hun’ Parijs aanslagen gepleegd. Zij waren die dertiende november niet in de Bataclan, maar in de Olympia. ‘Uiteraard hebben die gebeurtenissen ons geraakt, maar hoe?’, ontwijkt Augé enigszins de vraag of de aanslagen een invloed hebben gehad op de plaat. Feit is: het duo heeft niet al zijn gewiekste kantjes overboord gegooid – luister de slap bass in Safe & Sound er maar op na -, maar Woman is wel minder provocatief en cynisch dan hun vorige werk, de muziek klinkt opener. Meer nog: een nummer als Love SOS is op het sentimentele af. ‘We hebben inderdaad nog nooit zo’n naïeve, romantische love song gemaakt, zonder ons af te vragen of het niet te cheesy was.’

We schrijven 2016, en Justice is human after all.

Laurent Hoebrechts

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content