Jimi Tenor, de excentrieke Fin en Andy Warhol-kloon die midden jaren negentig een bescheiden hitje scoorde met Take Me Baby, strijkt op 1 april in Brussel neer. En dat is geen grap. ‘Frietjes met mayonaise? Heerlijk!’
Tenor (echte naam: Lassi Lehto) is inmiddels de vijftig voorbij en heeft de voorbije jaren niet bepaald stilgezeten. Vorig jaar bracht hij nog het soloalbum Saxentric uit, daarvoor speelde hij een gevarieerde discografie bij elkaar, die hem langs afrobeat, synthpop, psychedelische soul (met zangeres en ex-vrouw Nicole Willis), bigbandmuziek en kosmische jazz voerde. Het Brusselse festival Listen! haalt hem binnenkort nog eens naar ons land voor een soloshow.
JIMI TENOR: Ik, op mijn eentje, omringd door een batterij drummachines, sequencers, keyboards, allerlei fluiten en mijn saxofoon. Ik geef zulke soloshows – ik noem ze kitchen shows – al sinds de jaren negentig, maar ze blijven leuk om te doen. Het kan alle kanten uit gaan, ik hoef met niets of niemand rekening te houden en kan helemaal mijn excentrieke zelf zijn. Ik kijk er trouwens naar uit, hoor, om nog eens in België te zijn. Frietjes met mayonaise, heerlijk!
Eten jullie dan geen frieten in Finland?
TENOR: Jawel, maar ze zijn nooit zo goed gebakken als bij jullie, en we gebruiken zelden of nooit mayonaise. But I love it.
Een jaar of tien geleden werkte je samen met Flat Earth Society, de experimentele bigband rond Peter Vermeersch.
TENOR: Dat was een heel interessante samenwerking, want Flat Earth Society is een bende supergetalenteerde muzikanten. De shows die we samen gespeeld hebben, onder andere op het North Sea Jazz-festival in Rotterdam, waren niet alleen leuk, voor mij waren ze ook heel makkelijk. Ik hoefde enkel maar de partituren te schrijven en af en toe eens te soleren. (lacht)
Lang voor de authentieke afrobeat opnieuw hip werd, werkte je al samen met afrobeatlegende Tony Allen. Tegenwoordig worden we overspoeld door heruitgebrachte en nieuwe platen in het genre.
TENOR: Het is niet meer normaal, elk dorp heeft nu zijn afrobeatorkest. Ik kom nergens meer aan de bak! (grinnikt) Eigenlijk werd ik per ongeluk een Europese afrobeatambassadeur. Ik wilde met Tony werken voor één song, maar hij was niet beschikbaar. Ik raakte aan de praat met de Berlijnse afroband Rhythm Taxi, die nu Kabu Kabu heet. Die ene song werd een hele ep, en een album, en toen nog een…
Fela Kuti, de afrobeatpionier in wiens band Tony Allen ooit drumde, is een van je grote voorbeelden. Komende zomer is het twintig jaar geleden dat hij overleed. Kun je uitleggen waarom hij zo inspirerend is?
TENOR: Simpel: hij schreef geweldig knappe muziek. De saxofoonmelodie in Zombi, bijvoorbeeld, is geniaal, a major piece of work. Zijn arrangementen zijn altijd heel catchy. Fela was dan wel geen professionele saxofoonspeler zoals John Coltrane of Sonny Rollins, maar hij kon wél gigantisch veel emotie in zijn spel leggen. Hij maakte zijn eigen wetten, dát maakte hem zo goed.
Beschouw je jezelf eigenlijk als een professionele muzikant? Je artiestennaam haalde je tenslotte bij de tenorsaxofoon.
TENOR: Ik zal nooit een session guy zijn, nee. Vraag me niet om jazzklassiekers te spelen, het zou me niet lukken. Ik oefen best veel, hoor, maar misschien oefen ik de verkeerde dingen. (grinnikt)
Het is intussen 23 jaar geleden dat Take Me Baby uitkwam. Word je er nog vaak op aangesproken?
TENOR: Voortdurend! Dat vind ik niet erg, en ik breng de song nog regelmatig live. Of toch tijdens soloshows, want in een akoestische setting slaat het nergens op. Maar als ik mijn synthesizers bij heb: waarom niet? De mensen in Brussel moeten er dus niet om schreeuwen, ik zal het sowieso spelen. (lacht) Laten we eerlijk zijn: ik ben een artsy fartsy undergroundartiest, ik maak vreemde muziek en ik voel me daar best comfortabel bij. Maar als ik toch eens in een dipje zit, dan kijk ik op YouTube naar beelden van een openluchtrave ergens in Italië, waar een dj Take Me Baby speelt en duizenden mensen uit hun dak gaan. En dan voel ik me in één klap minder artsy fartsy.
Beter een onehitwonder dan helemaal geen hit?
TENOR: Daar zeg je het. (grinnikt)
JIMI TENOR
Concerteert op zaterdag 1/4 in de AB, Brussel in het kader van het Listen!-festival. Info en tickets: abconcerts.be.
door Jonas Boel
‘Vraag me niet om jazzklassiekers te spelen. Ik oefen best veel, maar misschien oefen ik de verkeerde dingen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
