James Holden, de gids voor al uw bostrips in de stad: ‘Oh boy, klink ik weer als een hippie?’

© .

James Holden gooit al jaren ramen en deuren van zijn elektronische bouwsels open. Tijdens Brdcst nodigt hij u uit voor een muzikale natuurwandeling, in hartje Brussel.

Er zijn platen die gemaakt lijken voor in een over de snelweg razende bolide, er zijn vrijdagavondplaten, er zijn koffieplaten en er zijn platen om met wijdopen ramen een lenteschoonmaak aan te vatten. The Animal Spirits, het tussen analoge trance, psychedelische elektronica en freejazz laverende album waarmee James Holden & The Animal Spirits vorig jaar op vier in ons eindejaarslijstje eindigde, is een bosplaat, aldus Holden: ‘Ik vind het eigenlijk mijn job niet om in de plaats van de luisteraar uit te maken waar of wanneer mijn muziek het best tot haar recht komt’, zegt de producer uit Devon, Engeland. ‘Maar als je aandringt: tijdens een boswandeling, met een koptelefoon op.’

Ik ben echt verliefd geworden op bomen, op de geur en het geluid van de vrije natuur. Oh boy, klink ik weer als een hippie.

Moet je in een bepaalde state of mind zijn om deze muziek live te spelen, of is het de muziek die je in bepaalde geestestoestand brengt?

James Holden: Voor mij persoonlijk is het muziek die energie vraagt én geeft. Er is tijdens onze shows telkens een moment waarop ik overmand wordt door een bepaald gevoel, alsof de muziek een sleutel is die ergens een deurtje opent. Het is een vreemde sensatie, ergens tussen intense focus en helemaal loslaten. Zalig, wanneer die twee samenkomen.

Is er daarbij veel ruimte voor improvisatie?

Holden: De twee blazers in de band doen wat ze willen, zo simpel is het. (lacht) Zij zijn de enigen die weten welke richting we uit gaan.

Dat klinkt als een jazzband.

Holden: Het is bijna dezelfde structuur, ja. Daar wilde ik van bij het begin naartoe, richting de avontuurlijke, spirituele jazz van Pharoah Sanders en de tribale fusion van Don Cherry. Nu, waar we uitgekomen zijn, is daar mijlenver van verwijderd, maar het is wel een soortgelijke rit, a wild ride to hold on to.

Als dj en soloartiest speelde je vroeger in megaclubs en grote arena’s. Is het wennen om opnieuw kleinere zalen aan te doen?

Holden: Goh, neen. Eerlijk gezegd: spelen in megaclubs is saai. Je hebt totaal geen voeling met het publiek, en daar draait de muziek van The Animal Spirits net om: connecteren, samen nieuwe wegen exploreren. Als je dat niet kunt, heeft het dan wel zin om op een podium te gaan staan? Dus ik ben blij dat ik opnieuw dichter bij de mensen sta en dat ik de klik opnieuw voel.

Je toert met een band van vier muzikanten, maar ik heb het gevoel dat het er voor jou meer zouden mogen zijn.

Holden: (knikt) Maar de economische realiteit is wat ze is. Als spirituele jazzband die door Arabische folk geïnspireerde trance speelt, zit er een zekere limiet op je populariteit. (grijnst) En dan is er nog de brexit, die het moeilijk maakt om ver op voorhand te plannen. Britse muzikanten die in het buitenland willen spelen, kijken aan tegen vergunningen, visa-aanvragen, hogere reiskosten… Het is voorlopig koffiedik kijken hoe groot het effect van de brexit op het kostenplaatje zal zijn. Ik vind het verschrikkelijk, wanneer economie en politiek zich met cultuur bemoeien, maar het inspireert me ook. De strijd tussen goed en slecht, snap je? We zijn ‘het einde van de geschiedenis’ gepasseerd. Een goede zaak, vind ik.

James Holden, de gids voor al uw bostrips in de stad: 'Oh boy, klink ik weer als een hippie?'

Dat moet je uitleggen.

Holden: Er is opnieuw meer toenadering tussen verschillende culturen. Er is opnieuw evolutie, meer contact tussen verschillende levensbeschouwingen. In het Westen heerst er minder angst om onze bubbel van de neoliberale democratie te doorprikken. Het Brdcst-festival is daar toch een mooi voorbeeld van? Er staan Marokkaanse, Turkse en Bulgaarse artiesten op hetzelfde podium als blanke Europese en zwarte Amerikaanse artiesten, muzikanten van overal ter wereld die elk afzonderlijk dezelfde ideeën ontwikkelen, dezelfde gevoelens willen overbrengen. Dat delen van kennis en ideeën maakt de wereld plat, zonder tegenstellingen. Het ideale tegengif voor paranoia, hysterie en bubbels. Toen ik voor het eerst naar Marokko ging, om te werken met de gwanamuzikant Mahmoud Guinia, konden we door de taalbarrière nauwelijks met elkaar praten, maar communiceren via de muziek ging wél. Nu zijn we vrienden, dankzij die connectie.

Wanneer heb je voor het laatst zelf trance ervaren?

Holden: Ik ben een tijdje geleden gestopt met cannabis roken, wat een breuk betekende met mijn vaste tranceritueel. (grijnst) Maar goed, het heeft me geleerd dat het niet allemaal om drugs hoeft te draaien. Zo heb ik tijdens het Nederlandse festival Le Guess Who? een deel van Pharoah Sanders’ optreden gezien. Hij is dan wel oud, en een beetje versleten, maar toch was het bij momenten heel emotioneel, heel rauw. Ik heb zelfs een traantje gelaten, zo heftig was het.

Je band heet The Animal Spirits. Wie of wat is jouw spirit animal?

Holden: (lacht) Da’s een goeie! En dat moet mijn hond Buster zijn. Ik heb hem zo’n jaar of vijf, en de cross-speciesconnection die we delen, is soms echt een mindfuck. Hij houdt er trouwens van om met de band rond te hangen wanneer we spelen, en dan struikelt hij steevast over alle kabels. (lacht) Dankzij hem, en onze wandelingen samen, ben ik echt verliefd geworden op bomen, en op de geur en het geluid van de vrije natuur. Oh boy, nu klinkt ik weer als een echte hippie!

James Holden & The Animal Spirits

Op zondag 8/4 in de AB, in het kader van het Brdcst-festival (van 4 tot 8/4).

Alle info: abconcerts.be

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

James Holden

Geboren in 1979, in Devon, Engeland.

Studeert wiskunde aan de universiteit van Oxford.

Debuteert op 19-jarige leeftijd met de single Horizons.

Stampt in 2003 het label Border Community uit de grond.

Brengt in 2006 zijn eerste langspeler uit, The Idiots Are Winning, in 2013 gevolgd door The Inheritors.

Remixt onder meer Britney Spears, Depeche Mode, Madonna en Radiohead.

Cureert in 2014 de editie van Sonic City, in de Kreun, Kortrijk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content