Interview met Aeroplane

De Waalse dj Vito De Luca, aka Aeroplane, neemt na debuut ‘We Can’t Fly’ een tweede vlucht met een compilatiealbum. Zijn vorige worp presenteerde hij in een echt vliegtuig. Dat bleef helaas aan de grond, maar nu is hij ready for take-off met ‘In Flight Entertainment’.

Al die luchtmetaforen, Vito, we hebben ons nochtans laten vertellen dat je vliegangst hebt.

De Luca: Nu niet meer, gelukkig, maar zo’n vier jaar geleden weigerde ik wel eens een optreden omdat ik niet met het vliegtuig durfde. Om die reden annuleerde ik een set in Australië. Nu kan het me niets meer schelen, ik leg mijn vertrouwen in de piloot.

Best, je vertrekt binnenkort op internationale tournee.

De Luca: Met vijf data in Australië zelfs. (Grijnst) Daarna trek ik door naar Azië. En de Amerikaanse fans mogen binnenkort ook nieuws verwachten.

Maar eerst dus ‘In Flight Entertainment’, hoe selecteerde je de tracks?

De Luca: Ik selecteerde niet zozeer tracks, dan wel personen. Al mijn producervrienden wilden graag meewerken en maakten hun nummer speciaal voor deze compilatie. Het zijn vrijwel allemaal nieuwkomers, er staan geen grote namen op. Ik ontdek graag nieuwe dingen die ik dan in mijn mixes kan presenteren.

Die mixes maakte je eerst met Stephen Fasano, je ex-dj-partner. Hij werd afgelopen weekend aangevallen met een chemische vloeistof. Schokkend.

De Luca: Het is het vreemdste voorval ooit. Waarom zou je een dj willen aanvallen? Dat iemand een man als John Lennon wilde vermoorden, kan ik nog enigszins begrijpen. Maar bij Stephen – bij dj’s in het algemeen – gaat het toch om een heel andere soort bekendheid?! Als hij het zou uitgelokt hebben, kan ik er de reden nog van inzien, wraak is een natuurlijke reactie. Maar nu, zonder aanleiding, is het gewoon willekeurig geweld.

Over naar iets leukers, we verzamelden enkele interessante tweets van jou.

De Luca: Oké, nu ben ik echt benieuwd. (Lacht)

Chromeo vroeg je om conga te spelen?

De Luca: We zijn goede vrienden, en Breakbot zou hen vergezellen tijdens hun Amerikaanse tour dus ik was een beetje jaloers. Om me te troosten nodigden ze me uit om conga te komen spelen. Maar ik kon niet, helaas. Dat zou echt geweldig geweest zijn.

Je tweette over het boek ‘L’esprit dans la machine’. Vergeef ons, maar ben jij een beetje een geek?

De Luca: Een beetje? Dat is een understatement, ik ben een hele grote geek. (Lacht) Het heeft me wat tijd gekost om te erkennen, maar ik besef dat ik nu eenmaal gelukkig word van geeky dingen.

Telt ondergoed ook als een geeky ding? Je had het over onderbroeken van Calvin Klein.

De Luca: Nu je mijn tweets zo op een rijtje hebt gezet, schaam ik me dood. Ik klink als een idioot. (Snel) Ik zal het uitleggen, anders klinkt het vreemd. Ik draag uitsluitend ondergoed van American Apparel, maar ik was ze een keer vergeten op tour. In de luchthaven moest ik een nieuw paar kopen, maar ze hadden enkel Calvin Klein of Hugo Boss. Daar zou ik anders niet eens naar gekeken hebben, maar het was een noodgeval. (Pauzeert) Ik denk nooit na over wat ik tweet, ik wil er geen promotiekanaal van maken. Ik houd het liever als een vrije ruimte waar ik dingen kan zeggen die mensen doen nadenken.

Zoals deze? ‘Mensen zijn bang van housemuziek’.

De Luca: Ik speelde een set in de Culture Club in Gent en het viel me op hoezeer de clubcultuur veranderd is sinds ik uitging. Wij luisterden de hele nacht naar house en dansten tot onze benen ons niet meer konden dragen want de beat stopte nooit. Wanneer ik nu house draai, werkt dat eigenlijk niet meer. Clubbers van vandaag zijn het niet meer gewoon, ze luisteren naar Rihanna en remixes van popnummers. Ik herinner me dat ik vaak 90 percent van de nummers niet kende, maar dat was niet erg. Dat was zelfs helemaal niet het punt. Je ging naar een club omdat je de dj kende en wist wat voor muziek hij ging draaien.

Trust the dj?

De Luca: (Vastberaden) Trust the dj!

Tinne Strauven