Het Tønderfestival in Denemarken: De grote doorbraak van The Avett Brothers

© Facebook

Rootsmuziek leeft, in alle vormen en stijlen, en wordt door een breed publiek naar waarde geschat. Dat blijkt uit het succes van het Deense Tønderfestival waar, gespreid over vier dagen en zes podia, ruim tachtig bands en solo-artiesten optreden. Hoogtepunten op dag 3: The Avett Brothers, Mary Gauthier, Eilen Jewell en Margo Price.

MARGO PRICE

Rolling Stone noemde haar “de volgende grote countrysensatie” en Jack White lokte haar al naar zijn Third Man-label. U begrijpt: de 32-jarige Margo Price is niet de eerste de beste. Haar stem wordt vergeleken met die van Loretta Lynn en Tammi Wynette, maar na haar optreden tijdens het Tønderfestival zijn we zelf geneigd haar een nieuwe Dolly Parton te noemen, zij het dan met een… bescheidener borstomtrek.

De zangeres uit Nashville, Tennessee zong jaren in cafés en bars en laat zich dus niet makkelijk meer intimideren. Ze weet hoe ze een publiek om haar vinger moet winden en heeft aan temperament beslist geen gebrek. De familietraditie helpt natuurlijk ook: Prices grootoom was al liedjesleverancier voor onder anderen George Jones en Conway Twitty. Haar eerder dit jaar verschenen debuut-cd ‘Midwest Farmer’s Daughter’, ingeblikt in de legendarische Sun studio’s in Memphis, stond tijdens haar optreden uiteraard centraal. Het resultaat: een heerlijke set vol countrybilly en western swing.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

EILEN JEWELL

Ze werd pas in laatste instantie aan het programma toegevoegd en haar groep zag zich genoodzaakt pedaaltjes van andere bands te lenen omdat een deel van haar materiaal ergens onderweg naar Tønder was blijven steken, maar dat nam niet weg dat de Amerikaanse Eilen Jewell zich serieus in de kijker speelde. Ze komt uit Idaho, speelde tijdens haar studententijd op straat of in koffiehuizen en heeft inmiddels al zeven langspelers op haar actief, waarvan het vorig jaar verschenen ‘Shadows Over Ghost Town’ de jongste is.

Op het podium klonk Eilen Jewell als een jeugdige Loretta Lynn, geruggensteund door een twangy Calexico. Samen met haar beslagen begeleiders -gitarist Jerry Miler is een fenomeen- bracht ze een gesmaakte dwarsdoorsnede van haar oeuvre, waarin eigen nummers als ‘Sea of Tears’ of ‘Rio Grande’ werden afgewisseld met opmerkelijke covers van Sleepy John Estes en Bessie Smith. Tot dusver was Eilen Jewell om de een of andere reden onder onze radar gebleven. Volledig onterecht, weten we nu.­

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

MARY GAUTHIER

Mary Gauthier, uit Louisiana, wordt op haar 54ste wel eens een vrouwelijke John Prine genoemd, maar haar leven zag er niet altíjd zo rooskleurig uit. Ze werd kort na haar geboorte afgestaan, geadopteerd door een familie met een alcoholprobleem en kwam, vóór haar twintigste, al in de cel terecht, wegens druggebruik en kleine diefstallen. Maar ze herpakte zich, ging filosofie studeren, opende een restaurant en begon zich pas als singer-songwriter te manifesteren toen ze al 35 was. Vandaag is ze een gevestigde waarde met acht cd’s op haar actief, die met haar verhalende stijl bij de luisteraar een gevoelige snaar weet te raken.

Dat was ook het geval op Tønder, waar de artieste genoeg had aan haar akoestische gitaar en de viool van haar trouwe begeleider Michele Gazich, om zich van de nodige aandacht te verzekeren. Publieksfavorieten zoals ‘How You Learn To Live Alone’, ‘Mercy Now’, ‘Christmas in Paradise’ of het laconieke ‘I Drink’ groeiden snel uit tot hoogtepunten, ook al dreven ze vooral op tristesse. Gauthiers personages hebben doorgaans de nodige klappen te verduren gekregen, maar slagen er steeds weer in moedig overeind te klauteren. De zangeres gaf voorts een stem aan oorlogsveteranen door samen met hen liedjes te schrijven, en ook die hielden steevast het midden tussen blues, folk en country. “Ik weet dat mijn oeuvre niet erg opgewekt klinkt”, grijnsde Mary Gauthier. “Maar geloof me: het heeft een louterend effect. Do you know what makes me real sad? Happy songs!”. Waarvan acte.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

THE AVETT BROTHERS

Je hebt van die bands die jaren in de schaduw aan de weg timmeren om dan, als je het allang niet meer verwacht, plots naar de mainstream door te stoten. Het is het verhaal van The Avett Brothers in een notendop. Het gezelschap uit North Carolina maakt al platen sinds 2002 en haalde nu met zijn negende, door Rick Rubin geproducete cd, ‘True Sadness’, plots de top drie van het Amerikaanse Billboard.

Op Tønder bewees de zevenkoppige groep dat het succes haar gelukkig nog niet naar het hoofd was gestegen. Wel bewees ze anderhalf uur lang dat ze van vele markten thuis was. Uitbundige bluegrass, pittige countryrock met uitgekiende close harmonyzang, uptempo pop en ballads van het type waar je koude rillingen van kreeg: The Avett Brothers draaiden er hun hand niet voor om.

Volgens fans van het eerste uur was het vroeger allemaal beter en links en rechts gewaagden enkelingen al van uitverkoop, maar wij konden alleen maar vaststellen dat de broers Scott (zang, banjo) en Seth Avett (zang, gitaar) en hun vrienden van enorm veel muzikaliteit en vakmanschap getuigden en de toeschouwers songs als ‘Shame’, ‘Satan Pulls the Strings’, ‘I Wish I Was’ en ‘Salina’ uit volle borst meezongen. Zelf waren we vooral in de ban van de wat meer gevoelige songs, zoals ‘Laundry Room’ of het door Scott Avett solo gebrachte ‘Murder in the City’. Oké, soms bezondigden de dame en heren zich wel eens aan karamellenverzen (Yep, we bedoelen jou, Seth!), maar The Avett Brothers stonden met zoveel inzet en bevlogenheid op het podium, dat we hen die vier denkbeeldige sterren onmogelijk konden onthouden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content