Het gelouterde afscheid aan Prince door Stijn: ‘Ik heb hem even mens zien zijn’

Stijn Vandeputte © gf
Stijn
Stijn Muzikant-zonder-achternaam en Prince-kenner par excellence.

Prince is vandaag vijf jaar dood. Dit was het gelouterde afscheid aan Prince door Stijn, muzikant-zonder-achternaam die het werk van Prince door en door kent en hem zestig keer live zag.

Knack vroeg aan Stijn om het voorwoord te schrijven bij de Knack Collector’s Edition over Prince (2016). De muzikant-zonder-achternaam kent het werk van Prince door en door, en zag hem 60 keer live. Dit is zijn gelouterde afscheid.

Ik hield niet van voetbal. Op de speelplaats zat ik altijd op een bankje met mijn walkman. ‘Waar luister jij toch altijd naar?’ vroeg een vriendinnetje. ‘Prince’, fluisterde ik. Het idee dat je het als muzikant in je eentje kon redden, vond ik al snel heel aantrekkelijk. Dat je je eigen wereld kunt scheppen met een beat en een synthriffje. Daarin zag ik de schoonheid van de eenzaamheid.

Prince heeft een vrijbrief geschreven voor een hele generatie muzikanten. Ik heb veel mensen leren kennen omdat ik van zijn muziek hield. Dat klinkt banaal, maar daardoor bevond je je plots in een ander land, stond je met mensen in de rij die je anders nooit had gekend, en dat met één gemeenschappelijk doel: de muziek delen van een man die zijn hele wereld voor je blootlegde – behalve zijn privéleven. ‘Ik ben een gever’, vertelde hij in 2014 aan het tijdschrift Mojo. Dat mag je letterlijk nemen.

Het gelouterde afscheid aan Prince door Stijn: 'Ik heb hem even mens zien zijn'
© Reuters

Die ontmoetingen, tijdens meer dan zestig concerten, aftershows, platenbeurzen en tournees, zijn me dierbaar. Op één plek staan met enkele tientallen tot vele duizenden mensen, en weten dat iedereen het bijzondere van het moment aanvoelt, heeft me het meest getekend. Een Prince-concert liet niemand onbewogen. Eric Clapton zei het al: je houdt van Prince of je houdt niet van hem. In die wereld bestaat ça va niet. Hij werd deel van je leven.

Twee momenten zal ik nooit vergeten. In 1998 mocht ik tijdens een aftershow in Keulen voor het eerst mee op het podium om te dansen. Op podia zoals het Sportpaleis vond ik dat eng maar daar, in die kleine zaal, kreeg het plots iets intiems. Prince stuurde het gros van de dansers weg; ik bleef over met zijn achtergrondzangeres en nog één fan. ‘Doe maar’, zei hij. Ik danste. Niet voor de show, maar van geluk.

In 2010 nodigde bassist Larry Graham me uit om twee dagen mee op te trekken met de band. Vier seconden daarvan zullen me altijd bijblijven. De band had de openingssong al ingezet, Prince stond een eind verderop in de coulissen. Hij nam een aanloopje en begon dan op en neer te springen, om zich op te peppen. In een flits zag hij me. Hij bleef staan, lachte betrapt, en struinde dan zo cool als hij maar kon het podium op. Het genoegen om hem even mens te zien zijn.

Op 21 april 2016 stierf hij, alleen in de lift van Paisley Park, zijn studiocomplex. ‘Produced, composed, arranged and performed by Prince’, stond er op zijn albums. Ook doodgaan heeft hij alleen gedaan. In de lade zoek ik mijn oude Walkman.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content