Graspop: headbangen op de coryfeeën van het genre

Piet Goethals ging de sfeer opsnuiven op het festivalterrein in Dessel.

Veertigduizend toeschouwers moet je verdienen. En het moet gezegd: Graspop is feilloos georganiseerd, de sfeer is er relaxed en gemoedelijk, het aanbod divers.

In Dessel kun je headbangen op coryfeeën van het genre -doorgaans op het hoofdpodium. Tegelijk bieden de twee immense Marquee tenten, alsook de Metal Dome, podia aan minder bekende helden uit alle mogelijke subgenres van de metal. Jawel, de Desselse festivalweide heet niet voor niets de Belgische hoogmis van het ‘zogenaamde’ (want het door de leek smalend onthaalde) harde genre. Believe the hype from the underground: metal rules!

Dunderbeist ***

Geen betere groep om de dag stralend te beginnen dan met de jongens van het Noorse collectief Dunderbeist. Projecties van pentagrammen sieren het podium, bandleider Torve en companen hebben de ogen gezwart (een beetje in de stijl van de Black Metal bands), maar dragen witte hemden en (zowaar) een das. Hun muziek biedt een frisse mix van black en death metal, bij vlagen een streepje progressive metal, maar hoofdzakelijk veel zelfrelativering en fun. De dag kon al niet meer stuk.

Caliban ****

De Duitse metalcore van Caliban kampte aanvankelijk met een technisch probleem. De gitaar van Denis Schmidt was niet te horen en de schreeuwen van Andreas Dörner kon je zien maar galmde niet door de luidsprekers. Het leek eventjes op slapstick. Mag wel! Maar eenmaal het geluid onder controle, raasde Caliban zich bezeten door een strakke en krachtige set. De tent ging letterlijk uit zijn dak. De security had de handen vol met de vele crowdsurfers. Alvast het eerste hoogtepunt van deze zaterdag.

Aura Noir ***

De Noorse blackmetallers van Aura Noir houden het midden tussen snoeiharde trash en -uiteraard- de grunts en noise van black metal. Blasphemer (ex Mayhem) jaagde een snelle opeenvolging van beukende gitaarriffs los op het vrolijk headbangende volkje. Sinds zijn ongeluk (viel of sprong hij vier verdiepingen naar beneden?) beweegt Aggressor zich in een rolstoel en op krukken. Hij speelde bijgevolg al zittend en wisselde de zangpartijen (enfin, zang….) af met Apollyon, die de meute van de Metal Dome bezwoer als een leeuwentemmer.

Agnostic Front ****

Het tweede hoogtepunt van deze zaterdag kwam uit de VS. En meer bepaald New York. Agnostic Front joeg zijn beenharde en mega energieke crossover van hardcore en trash in een ijl tempo door de gelederen. De Marquee II barstte letterlijk uit zijn voegen.

Within Temptation **

De Nederlandse symfonische, annex gotische, metalband Within Temptation nam onder een stralende zon het hoofdpodium voor zich. Kwam het door het strakke gebeuk van de vorige groepen die ik die dag had gezien? Ik kon er niet inkomen. De zangeres Sharon den Adel straalde weliswaar een enorme charme uit en kreeg de festivalweide moeiteloos op de hand. Over smaken en kleuren…. nietwaar? Niet mijn ding. Snel dus naar de Marquee I voor een portie melodieuze death metal uit Zweden.

Hypocrisy ****

Melodieuse leads en verpletterende riffs zijn het handelsmerk van deze Zweedse death metallers. Hypocrisy kwam zijn nieuwe langspeler End of Disclosure voorstellen. Vergis u niet: de melodieuze death metal van dit combo heeft niets gemeen met de melodieuze DM van pakweg In Flames of Arch Enemy. Het trio Peter Tägtgren, Mikael Hadlund en Horgh larderen hun melodieën met een behoorlijke dosis trash. De zo goed als nokvolle Marquee lustte er pap van en ging massaal uit de bol.

Absu ****

Het Texaanse black trash combo Absu liet er geen gras over groeien. De band flirt met oriëntaalse ritmes en haalt tekstueel zijn mosterd uit Keltische legendes en mythes uit het oude Babylonië. Een beetje à la de death metal -met Egyptische ritmes- van Nile? Nope. Leadzanger en drummer Proscriptor McGovern brult en schreeuwt dat het een lieve lust is. Maar ook bij de grunts van de bassist Ezezu kwamen de nekharen regelmatig overeind. Maar wat Proscriptor achter zijn drums presteerde, sloeg het -aanvankelijk matig opgekomen- publiek (tja, Graspophabitués en de NWOBHM band Saxon gaf op dat moment van jetje op het hoofdpodium) met verstomming. Absu deed zijn cult reputatie alle eer aan.

Piet Goethals