Father John Misty @ Pukkelpop: Tussen klasse en quatsch

Dag 2 Pukkelpop: Father John Misty © Wouter Van Vaerenbergh

‘Since this is the last show ever we play at Pukkelpop, we’ll try and make it a good one for you’, zei Father John Misty. Hopelijk maakte hij een grapje.

Dat de man die tegenwoordig als Father John Misty door het leven gaat ooit de drummer van Fleet Foxes was – de drummer! – en als J. Tillman acht platen vol aardedonkere, depressieve folk vol jankte, het is haast onbegrijpelijk. Wat een autokoffer vol hallucinogene paddenstoelen vermogen kan!

Het was met die koffer dat Misty een paar jaar geleden in Los Angeles arriveerde, met het plan een boek te schrijven. Het werd een plaat: Fear Fun, in 2012 album van het jaar in Knack Focus.

Songs geschreven met het metier van Lee Hazlewood, Dennis Wilson, Randy Newman, Harry Nilsson, en, toch wel, de solo John Lennon. Opvolger I Love You, Honeybear ging dit jaar nog verder in de barokke omlijstingen, de sarcastische, intelligente teksten, de kitsch, de subversie. ‘Tussen pose en poëzie’, schreven we in de review.

Ook live bewandelt Tillman een slappe koord tussen klasse en quatsch. De man is een geboren showbeest. Al bij het openingsnummer I Love You, Honeybear gaat hij theatraal, Freddie Mercury-gewijs door de knieën. Drie keer.

Tekstfragment: ‘My love, you’re the one I want to watch the ship go down with / The future can’t be real, I barely know how long a moment is / Unless we’re naked, getting high on the mattress / While the global market crashes’ – het is eens wat anders dan ‘Staring at the bottom of your glass / Hoping one day you will make a dream last’.

Gouden countrysoul

Kokette danspasjes, in de eerste rijen van het publiek hangen, allerlei stijlfiguren zwaaien met het microfoonstatief, of met z’n akoestische gitaar: geen moment valt Father John Misty uit z’n rol; hij croont als de beste, zijn falset is smetteloos. Enkele maanden geleden bracht hij de Botanique in vervoering, maar deze keer lijkt er iets mis. Alsof Tillman zijn kunstjes afhaspelt. En dan dus die opmerking, ‘laatste show ooit op Pukkelpop’. Vreemd.

De tegelijk hilarische en gevoelige pianoballade Bored In The USA – een aanklacht tegen de dominantie van de entertainmentcultuur – werd zowaar door een groot deel van het publiek meegezongen, Strange Encounter was gouden countrysoul, en daddy Misty dolde nog met de smartphone-fotografen op de eerste rij, maar afsluiter The Ideal Husband werd er wel aan een érg snel en nijdig tempo doorgejaagd. Feedback, en weg was ie.

Uit goede bron vernamen we dat de tourbus van Misty en co al om vier uur ’s ochtends vertrokken was in Portugal, en bij aankomst in Kiewit bleken de eetbonnetjes niet geregeld, en de tourmanager onbereikbaar. Het was dus met een lege maag dat Father John Misty ter uwer entertainment op het podium stond. En daar kan een mens al eens kregelig van worden. En toch een goed concert gespeeld! Bekeert u allen tot Onze Father, voor het te laat is.

Onze fotograaf was er ook bij. Zijn beeldverslag vind je hier.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content