De baldadige reputatie van deze vijf jonge Britse honden snelde hen al een tijd vooruit. Ene Mauro P. inviteerde hen dan maar naar de Wablief?!-tent en zei: ‘Fat White Family toont hoe het niet mag, maar wel moet. Marginale rockaristocratie, nu al tijdloos’.
Ze hebben ‘het’, de vetzakjes van Fat White Family. ‘Het’ wat sommige bands hebben en sommige niet. De jonge Stones hadden het, de Ramones, The Cramps, The Stooges, Sex Pistols en The Birthday Party hadden het ook. Blank rock-‘n-rollcrapuul dat smeekt om een eigen strip- of tekenfilmserie.
Alsof er backstage een wervelwind door een winkel tweedehands kleren was getrokken, zo zien ze er uit. Smerig, is het woord. Zanger-frontman Lias Saoudi opent een bierflesje met zijn tanden, en deed dat niet voor het eerst, aan de man z’n gebit te zien. Maar Fat White Family (20u50, Wablief?!) geven geen ruk om tandhygiëne of dresscodes. Ze spelen muziek alsof hun leven er van af hangt. Of alsof ze ieder moment steendood kunnen vallen. Saoudi krijst als Johnny Rotten, en heeft het fysieke gestel van de jonge Iggy Pop. Ook muzikaal vallen ze ergens tussen die beide in. Rücksichtslos, blij dat we het woord nog eens van stal kunnen halen, voor het eerst tijdens deze editie van Pukkelpop. Meer zelfs: voor bands als Fat White Family is Pukkelpop ooit – 30 jaar geleden, mocht u het gemist hebben – in het leven geroepen. 25 jaar geleden, tijdens de vijfde editie in 1990, stonden The Buzzcocks, The Cramps, Nick Cave & The Bad Seeds, Mudhoney en Rollins Band op de affiche. Met Fat White Family is er een cirkel rond.
Overroepen? Hype van mijn botten? Waarschijnlijk wel, maar Fat White Family was spannend. Ellie Goulding, op hetzelfde moment aan het kwelen op het hoofdpodium, was dat niet. Nuff said.
Het fotoverslag van Fat White Family vind je hier.
