DJ Shadow @ Rivierenhof

Een concert van DJ Shadow voelt alsof je een vriend terugziet die veel te veel tijd op zijn slaapkamer doorbrengt, met zijn platen en zijn apparatuur.

Een concert van DJ Shadow voelt alsof je een vriend terugziet die veel te veel tijd op zijn slaapkamer doorbrengt, met zijn platen en zijn apparatuur. Hij ziet er altijd wat bleekjes en onwennig uit en hij heeft altijd heel erg lang gewerkt aan tal van nieuwe dingen die helaas nog niet helemaal af zijn, maar als we willen mogen we toch al eens luisteren. Enkele jaren geleden, na de release van ‘The Outsider’, waren we vlak voor de zomer een beetje kwaad op onze vriend Josh Davis, aka DJ Shadow: hij had ons toen allemaal naar de AB gelokt (weliswaar met een duidelijke vermelding van wat we mochten verwachten) voor een showcase van een nieuw hiphopgenre, ‘hyphy’, waarvan hij ons verzekerde dat het de next big thing zou worden.

We weten niet of ú sindsdien nog wat gehoord heeft van rappers als Keak da Sneak en Turf Talk, maar wij – gelukkig – niet, en dus waren we blij dat DJ Shadow zich gewoon weer aan de instrumentale hiphop heeft gewijd waarmee hij in 1996 iedereen wegblies die ook weleens wat anders oplegde dan de Fugees, ‘Gangsta’s Paradise’ of ‘I Got 5 on It’. Alsof hij wist dat we het over zijn uiterlijk zouden hebben verdween de DJ vrijwel onmiddellijk in een grote witte bal die op het podium opgesteld stond en die met dank aan twee zijdelings opgestelde projectoren achtereenvolgens van een tollend ruimteschip en een stuiterende basketbal in een wereldbol veranderde.

Ondertussen weerklonken strakke updates van oudere nummers: scherper van klank, hier en daar van een onverwachte extra hapering voorzien en vooral veel dansbaarder, dankzij geslaagde drum ’n bassritmes of aarzelende dubstepgrooves. Net toen we ons begonnen af te vragen of de onzichtbare DJ in zijn bol niet gewoon een boek zat te lezen draaide hij het ding naar het publiek voor een praatje (en konden we met eigen ogen vaststellen dat er weldegelijk een mixtafel stond opgesteld). ‘Who’s a DJ?’ riep Davis, en vervolgens mochten een aantal zelfverklaarde DJ’s op het podium komen om te vertellen welke toestellen ze daarvoor dan wel gebruikten en om de simpele vraag te beantwoorden hoe ’s mans tweede dan wel laatste plaat heette.

Dat maar één van de vier kandidaten daarop een antwoord wist te formuleren verbaasde Davis duidelijk: ‘Y’all know I’m DJ Shadow, right? You must be thinking I’m Tiesto or something.’ Wel, Josh, er is toch iets wat je moet weten over de Europese jongeren: die spelen tegenwoordig, met hun mp3’tjes en gratis gedownloade software, allemáál voor DJ – ze draaien trashy elektro en drum ’n bass en steeds vaker weer trance ook, en ze weten wel van ver wie DJ Shadow is, maar vraag ze niet om platentitels – of geef ze geen vinyl.

Wat de kids wél kunnen gebruiken is een goed voorbeeld, van wat een échte DJ doet: aan de hand van vergezochte platen en vergeelde samples een opzwepend nieuw geheel in elkaar draaien, dat tegelijk vertrouwd en hypermodern klinkt en waaraan geen toeters, sirenes of automix te pas komen. Call us old-fashioned, maar die muziek van DJ Shadow, die daverende drums, die stemmige piano, die roestige vocals, hoe nineties ook, dáár houden wij van. Nu maar hopen dat die nieuwe plaat – waaraan de DJ naar eigen zeggen nog vier, vijf maanden werk heeft – eindelijk nog eens de verwachtingen inlost.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Tim Vernimmen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content